كاهش بيان ژن هاي مرتبط با اتوفاژي متعاقب تمرين استقامتي مزمن در تومور موش هاي BALB/c مبتلا به سرطان پستان

سابقه و هدف: آتوفاژي، سيستم تخريب ليزوزومي، با حمايت متابوليكي سبب توسعه تومور به خصوص در مراحل پاياني مي‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر 12 هفته تمرين استقامتي بر شاخص‌هاي آتوفاژي در تومور موش‌هاي Balb/c مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش‌ها: 22 راس موش ماده نژاد BALB/c به‌طور تصادفي به دو گروه كنترل (11=n) و تمريني (11=n) تقسيم شدند. سرطان از طريق تزريق سلول سرطاني MC4L2 در پد چربي پهلوي راست پستان موش ايجاد و پروتكل تمرين استقامتي به مدت 12 هفته بر گروه تجربي اعمال شد. اندازه‌گيري بيان ژن‌هاي مرتبط با آتوفاژي در تومور با استفاده از روش Real timePCR انجام و به روش كمي‌سازي شد. تفاوت‌هاي بين گروهي با آزمون studentt انجام گرفت. يافته‌ها: اعمال 12 هفته تمرين استقامتي، سبب كاهش معني‌دار وزن (0/038=P) و حجم نسبي تومور (0/043=P) گروه تمريني نسبت به گروه كنترل شد. در انتهاي مطالعه، بيان ژن Beclin1 (11 درصد)، Atg7 (53 درصد)، P62 (37 درصد)، gabarapl (76 درصد)، LC3I (35 درصد) و LC3II (62 درصد) در تومور موش‌هاي تمريني نسبت به گروه كنترل كم‌تر بود. همچنين اعمال پروتكل تمريني منجر به كاهش 42 درصدي نسبت LC3II/LC3I و افزايش 157 درصدي p62 در تومور حيوانات گروه تمرين شد (P 0/05 ). استنتاج: هم راستا بودن كاهش وزن و حجم تومور ناشي از تمرين استقامتي با كاهش قابل توجه در بيان ژن‌هاي مرتبط با آتوفاژي احتمالا بيانگر اين است كه بخشي از اثرات مفيد تمرين استقامتي در سرطان پستان از طريق تعديل فرآيند آتوفاژي در تومور اتفاق مي‌افتد.