مقايسه اثر دو نوع تمرين اختياري و استقامتي بر سطوح اينترلوكين 6 و تستوسترون در موش‌هاي صحرايي مبتلا به سندرم تخمدان پلي‌كيستيك

زمينه و هدف: سندرم تخمدان پلي‌كيستيك (PCOS) يك بيماري اندوكريني بين زنان در سنين باروري است. مطالعات مقطعي و طولي، تمرينات ورزشي را راهكاري مؤثر براي درمان و كاهش علائم اين سندرم گزارش كرده‌اند. هدف از تحقيق حاضر، مقايسه تأثير دو نوع تمرين اختياري و استقامتي بر برخي فاكتورهاي التهابي و هورموني در موش‌هاي صحرايي مبتلا به PCOS است. مواد و روش ها: در اين پژوهش كه از نوع تجربي و به لحاظ هدف كاربردي است، 40 سر موش صحرايي ماده، نژاد ويستار با ميانگين وزني 20 ±220 گرم به روش تصادفي ساده به چهار گروه ده تايي شامل: 1. گروه كنترل؛ 2. گروه PCOS؛ 3. گروه PCOS+تمرين اختياري؛ 4. گروه PCOS+تمرين استقامتي تقسيم شدند. موش‌هاي گروه تمرين اختياري به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) فعاليت اختياري روي چرخ گردان و موش‌هاي گروه تمرين استقامتي به مدت 8 هفته (هر هفته 5 جلسه) فعاليت منظم هوازي روي تردميل را تجربه كردند. نمونه‌هاي خوني براي بررسي تغييرات سطوح IL-6 وتستوسترون، از طريق خون‌گيري از قلب جمع‌آوري و با روش آماري آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي LSD تجزيه و تحليل شدند. ملاحظات اخلاقي :اين مطالعه در كميته اخلاق پژوهش دانشگاه تهران با اختصاص كد IR.UT.REC.1395016 به تأييد رسيده است. يافته ها: نتايج نشان داد بين گروه‌هاي تمرين استقامتي و تمرين اختياري اختلاف معناداري در شاخص‌هاي IL-6 و تستوسترون وجود ندارد (P=0/565)، (P=0/496). هر دو گروه تمريني (استقامتي و اختياري) به طور جداگانه منجر به كاهش معنادار IL-6 و تستوسترون نسبت به گروه رت‌هاي مبتلا به PCOS شدند (P=0/002)، (P=0/000)، (P=0/038)، (P=0/007). نتيجه گيري: در مجموع بر اساس يافته‌هاي تحقيق حاضر مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه تمرين اختياري و استقامتي بر فاكتورهايIL-6 ، تستوسترون و وزن رت‌ها تأثير يكساني دارد.