اثر زمان‌بندي فعاليت ورزشي بر مقادير گلوكز بعد از وعده‌هاي غذايي در زنان چاق

زمينه و هدف: هدف كلي پژوهش حاضر بررسي اثر زمان‌بندي فعاليت ورزشي بر سطوح افزايش‌يافته گلوكز بعد از وعده غذايي، قبل از وعده غذايي و متعاقب تمرينات تناوبي كوتاه‌مدت در زنان چاق بود. مواد و روش ها: تعداد10 زن مبتلا به چاقي (ميانگين ±انحراف معيار سن: 3/97±40/41 سال، وزن: 7/26 ±86/60 كيلوگرم و شاخص توده بدن: 2/20±33/22 كيلوگرم/ مترمربع) به شكل متقاطع در چهار گروه شامل: 1. فعاليت ورزشي قبل از وعده غذايي؛ 2. فعاليت ورزشي بعد از وعده غذايي؛ 3. فعاليت ورزشي تناوبي؛ 4. كنترل شركت داشتند. فعاليت ورزشي قبل و بعد از وعده غذايي شامل30 دقيقه راه رفتن با شدت متوسط روي نوارگردان قبل و بعد از هر وعده غذايي اصلي (يك دقيقه تمرين، 30 ثانيه استراحت) و فعاليت ورزشي تناوبي كوتاه‌مدت شامل سه تكرار يك دقيقه‌اي فعاليت، هر30 دقيقه براي20 مرتبه طي روز بود. مقادير12ساعته پايش مداوم قندخون و غلظت قندخون پس از وعده غذايي دو‌ساعته براي بررسي تغييرات گلوكز خون ثبت شد. ملاحظات اخلاقي: اين مطالعه با اخذ مجوز و دريافت كد اخلاق پژوهشي IR.UI.REC.1397.119 از كميته اخلاق در پژوهش دانشگاه اصفهان شروع و اجرا شد. استاندارد‌هاي اصول اخلاق در پژوهش‌هاي پزشكي شامل موضوعات انساني كه در اعلاميه هلسينكي مشخص شده است رعايت شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه فعاليت ورزشي تناوبي منجر به كاهش معني‌دار پايش مداوم قندخون و غلظت قندخون پس از وعده غذايي، نسبت به گروه كنترل و همچنين فعاليت ورزشي قبل از وعده غذايي شد (0/05˂P). در حالي كه بين اثر فعاليت ورزشي قبل و بعد از وعده غذايي تفاوت معني‌داري در پايش مداوم قندخون مشاهده نشد (0/05˂P). همچنين، فعاليت ورزشي بعد از وعده غذايي، منجر به كاهش قندخون پس از وعده غذايي نسبت به گروه كنترل شد (0/05˂P). نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد اجراي فعاليت ورزشي تناوبي مي‌تواند اثرات مفيدي بر سطوح گلوكز خون بعد از وعده غذايي داشته باشد كه احتمالاً به‌ واسطه بهبود متابوليسم گلوكز در نتيجه تمرين ورزشي است.