مرور نظام‌‌‌مند و متاآناليز مطالعات قصور پزشكي در ايران

زمينه و هدف: قصور در پزشكي يك مشكل جدي در سيستم بهداشت و درمان است. هدف از اين مطالعه مرور قصور پزشكي در ايران است. روش بررسي: مطالعه حاضر براساس چك ليست پريسما انجام شد. كليه مقالاتي كه معيارهاي انتخاب را داشتند، از نظر كيفيت روش‌شناسي مورد ارزيابي قرار گرفتند. قصور پزشكي در چهار تقسيم‌بندي اصلي شامل بي‌مبالاتي، عدم مهارت، بي‌احتياطي و عدم رعايت نظامات دولتي بررسي شد. يافته‌ها: در مطالعه حاضر تعداد 26 مطالعه به بررسي قصور پزشكي كشور از فروردين ماه سال 1373 تا اسفند ماه 1396 پرداخته بودند كه بي‌مبالاتي در 1105 مورد از 2068 قصور رخ داده، بود. عدم مهارت در 255 مورد از 2068 مورد، 432 مورد بي‌احتياطي و 244 مورد نيز عدم رعايت نظامات دولتي علت قصور پزشكي ثبت گرديده بود. OR بي‌مبالاتي برابر 0.76(0.87-0.66=95%Cl)، عدم مهارت برابر 0.61(0.76-0.49=95%Cl)، بي‌احتياطي 0.62(0.76-0.50=95%Cl) و عدم رعايت نظامات دولتي برابر 0.66(0.73-0.60=95%Cl) بود. OR نسبت قصور تاييد شده از پرونده‌هاي شكايت برابر 0.6(0.86-0.41=95%Cl) بود. جراحان عمومي با OR برابر 0.48(3.61-0.80=%95Cl)، متخصصان زنان با OR برابر 0.49(036.66/0=95%Cl)، پزشكان عمومي با OR برابر 0.42(300.58/=%95Cl) و متخصصان ارتوپدي با OR برابر 0.44(0.61-0.32=95%Cl) از كل شكايات ادعا شده برعليه آن‌ها است. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه به فهم جايگاه كنوني مطالعات قصور پزشكي در كشور براي شناسايي علت قصور و تدوين مطالعات جديد براي آينده كمك مي‌كند.