همگرايي‌ها و واگرايي‌هاي خوانش كربن و فرديد از هايدگر

Convergences and divergences of Heidegger's Carbone and Fardid reading

مارتين هايدگر، فيلسوف تأثيرگذار سده بيستم در ايران از اقبال قابل توجهي برخوردار بوده است. از نخستين انديشمنداني كه در ايران به انديشه هايدگر توجه نمود، سيداحمد فرديد بوده است. همزمان هانري كربن يكي از متفكران مهم معاصر كه شارح و مترجم آثاري از هايدگر هم بوده است، با الهام از بينش‌هاي هايدگر به بازخواني ميراث فلسفي و حكمي ايران باستان اقدام كرد. هم سويي و همگامي و نيز تفاوت‌هاي بين اين دو در مورد تأثيرپذيري از انديشه هايدگر، موضوع نوشتار حاضر است. توجه به نوع رويكرد اين دو به ميراث هايدگر و تلاش براي كاربست آن در مسائل انديشه ايران نشان‌دهنده آن است كه هم فرديد و هم كربن از منظر متفكراني صاحبنظر به بحث و گفت‌وگو با هايدگر وارد شده‌اند و با آنكه سوداي شرح هايدگر و استفاده از مباني نظريه او را داشته‌اند، اما موضع فكري خود را بسط و گسترش داده‌اند.

Martin Heidegger, the influential twentieth century's philosopher in Iran has had a considerable success. Seyyed Ahmad Fardid was one of the first thinkers in Iran to pay attention to Heidegger's thought. At the same time, Henry Carbone, one of the most important contemporary thinkers, who was also a commentator and translator of Heidegger's works, read the philosophical and theological heritage of ancient Iran, inspired by Heidegger's insights. Alignment and synchronicity, as well as differences between the two cases of the influence of Heidegger's thought, are the subject of the present article. Considering the approach of the two to Heidegger's legacy and the attempt to apply it to the issues of Iranian thought shows that both Fardid and Carbone have entered into discussions with Heidegger from the point of view of expert thinkers and have expanded their intellectual position.