پيش بيني بهزيستي مدرسه بر اساس سرزندگي تحصيلي و خودكارآمدي با نقش ميانجي تنيدگي تحصيلي در دانش آموزان

ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮﺗﺒﯿﯿﻦ ﻣﺪل ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ در داﻧﺶ آﻣﻮزان ﺑﻮد. اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﻟﺤﺎظ ﻫﺪف، ﺗﻮﺳﻌﻪ اي و از ﻧﻈﺮ روش، ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﻮد. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان دﺧﺘﺮ ﻣﺪارس ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ دوم ﺷﻬﺮ ﺳﻤﻨﺎن در ﺳﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 99-1398 ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮي ﺧﻮﺷﻪ اي ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اي ﺗﻌﺪاد 320 ﻧﻔﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰار ﭘﮋوﻫﺶ، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﻣﺪرﺳﻪ ﮐﻮﻧﻮ، اﻻﻧﻦ، ﻟﯿﻨﺘﻮﻧﻦ و رﯾﻤﭙﻼ )2002(، ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺣﺴﯿﻦ ﭼﺎري و دﻫﻘﺎﻧﯽ زاد )1391(، ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺳﺎن، دون، ﻫﻮ و ژو )2011(، و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﺷﺮر و ﻫﻤﮑﺎران، )1982( ﺑﻮد. ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ ازﻣﺪل ﺳﺎزي ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎري ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰاراﺳﻤﺎرت PLS اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﻣﺪل ﯾﺎﺑﯽ رواﺑﻂ ﺳﺎﺧﺘﺎري ﻣﯿﺎن ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ، ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ﻏﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺮازﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺸﺎن داد )0,541=GOF(. ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﻣﯿﺰان 0,264، ﺑﻄﻮر ﻏﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه 0,132 ﺗﺎﺛﯿﺮ داﺷﺖ. ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﻣﯿﺰان 0,269، ﺑﻄﻮر ﻏﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه 0,242 ﺗﺎﺛﯿﺮ داﺷﺖ. در ﻣﺠﻤﻮع ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﺠﯿﮕﺮي ﺗﻨﯿﯿﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 62,6 درﺻﺪ از ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﻣﺪرﺳﻪ را در ﻣﯿﺎن داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻣﻘﻄﻊ ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ دوم ﺷﻬﺮ ﺳﻤﻨﺎن ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﺮد. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﻣﺪرﺳﻪ را ﺑﺮ اﺳﺎس ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﺑﺎ ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ در داﻧﺶ آﻣﻮزان ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﺮد. ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﺑﺮازش ﻣﺪل ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﯿﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮدن ﻣﺪل اراﺋﻪ ﺷﺪه را ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻧﻤﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺪارس ﺟﻬﺖ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﺑﻌﺎد و ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻫﺎي ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ، ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ.