فلسفه ي حسابداري بر اساس مفاهيم واقعيت اجتماعي

فاقد عنوان لاتين

وجود فلسفه ي واقعي حسابداري و اين كه آيا امكان دانستن آن امكان پذير باشد، دو پرسش بنيادين است كه انديشمندان فلسفه ي حسابداري طي ساليان متمادي با رويكرد انديشيدن به فلسفه ي حسابداري در مسير متعارف عقل و خرد اقدام به ارايه ي نظريه ها و استدلال هاي علمي آن كرده اند. در اين مقاله با بررسي مباني فلسفي برخي آراي مرتبط مطرح شده در حيطه ي تئوري حسابداري و بر اساس نظريه هاي انديشمند بزرگ فلسفه، جان سرل، به فرصت ها و تهديدهاي فلسفه ي دانش حسابداري در اجتماع پرداخته مي شود. سرل تصريح مي كند كه در قرن بيست و يكم نياز ما به فلسفه ي اجتماعي بيش از پيش خواهد بود. از نظر او مهم ترين مسئله در اين حوزه، هستي شناسي واقعيت هاي اجتماعي است. يعني اموري همچون بورس بازي، اختلاس ها، رانت خواري، احتكار، املاك، ارز و سكه اي كه در ميدان فردوسي يا چهار راه استانبول دولت ايران را به رسوايي اخلاقي مي شانند. حيات و ممات هر كشوري وابسته به اقتصاد آن است؛ و به موازات آن، هر بحران اقتصادي وابسته به شيوه هاي نگرش به مسائل بيان صادقانه ي حسابداري در رويدادهاي مالي هر جامعه است.