حكم شرعي ورزش‌هاي خطرناك و ضمان ناشي از حوادث آن در پرتوِ ضرورت جامعۀ اسلامي

با وجود اينكه ورزش از عوامل شادابي و سلامت روح و بدن انسان است و عقل و شرع به آن توصيه مي‌كند، بعضي رشته‌هاي آن خطرآفرين و سبب آسيب به ورزشكاران است. اين آسيب‌ها گاهي موقتي و ناچيز است و گاهي جرح شديد، نقص عضو و ازكارافتادگي مادام‌العمر و چه بسا فوت ورزشكار را به دنبال دارد. در اين تحقيق با روش تحليلي‌توصيفي دستيابي به قاعده‌اي براي به‌دست‌آوردن حكم انواع رشته‌هاي خطرآفرين ورزشي دنبال مي‌شود. فرضيۀ تحقيق اين است كه ورزش‌هاي آسيب‌زننده به بدن به حكم عقل و شرع با عنوان اولي جايز نيست و چنانچه موجب آسيب‌رسيدن به ديگري يا فوت او شود، ضمان‌آور است. ره‌آورد اين پژوهش نيز اين است كه پيگيري اين ورزش‌ها با انگيزۀ مثبت مثل آمادگي جسماني براي دفاع از خويش و اظهار شوكت و آمادگي دفاعي از كيان اسلام و جامعۀ اسلامي در مقابل بدخواهان، به‌عنوان ضرورتي به‌سبب حكم ثانوني و با شرايطي جايز، بلكه گاه از باب مقدمۀ واجب، واجب است و با اخذ برائت قبلي، ضمان نيز برداشته مي‌شود. بديهي است انگيزه‌هاي شخصي منفي يا مجرمانه از قبيل تبهكاري، انتقام‌جويي و رقابت‌هاي ناسالم، موضوع را تحت حكم اولي خود باقي خواهد گذاشت.