تفسيرها از كتاب و حكمت، از منظر دلالت بر وحياني بودن س

Interpretations of the book and wisdom from perspective of the revelation of tradition

در ده آيه، «حكمت» بر «كتاب» عطف شده است. در چند آيه از اين آيات، اين «كتاب» و «حكمت» به عنوان دو داده خداوند به پيامبر اكرم(ص) يا دو آموزه كه ايشان آموزگار آن است، شناسانده شده است. برخي با اين برهان كه در اين آيات، مراد از «كتاب» قرآن است و عطف يك چيز بر ديگري، نشانه دوگانگي اين دو است، «حكمت» را چيزي ديگر از قرآن دانسته­اند. به باور اينان، آن چيز نيز جز سنت نبوي نيست و چون «حكمت» در برخي از آيات، وحياني خوانده شده است، سنت به سان قرآن كريم وحياني است. در اين جستار از رهگذر مرور تفسيرها از «كتاب و حكمت» در آيات پيش­گفته، بي­پايگي اينكه مراد از «حكمت» در آيات پيش­گفته جز سنت نخواهد بود را باز نموده­ايم. برآمد اين پژوهش آن است كه با استناد به آيات با همايند «كتاب و حكمت»، سنت پيامبر اكرم(ص) را وحياني نمي ­توانيم شمرد.

In ten verses, "wisdom" is referred to as "the book". In some of these verses, this "book" and "wisdom" are introduced as two blessings of God to the Holy Prophet (PBUH) or two teachings that he is the teacher of it. Some have considered "wisdom" as something else from the Qur'an, with the argument that in these verses, the "book" refers to the Qur'an and the turning of one thing over another is a sign of the duality of the two. According to them, that thing is nothing but the prophetic tradition, and because "wisdom" is called revelation in some verses, the tradition, like the Holy Qur'an, is revelation. In this article, by reviewing the interpretations of "Book and Wisdom" in the aforesaid verses, we have clarified that the meaning of "wisdom" in the aforementioned verses will be nothing but tradition. The result of this research is that we cannot consider the tradition of the Holy Prophet (PBUH) as a revelation by referring to verses with the concordance of "Book and Wisdom".