بررسي مقايسه‌اي حس عمقي تنه در بيماران مبتلا به كمردرد مزمن غير اختصاصي و كمردرد ديسكوپاتيك

هدف: كمردرد يكي از شايع ترين اختلالات جوامع امروزي مي باشد. مطالعات پيشين نشان مي دهد كمردرد حس عمقي را به دليل بي ثباتي در ناحيه كمر كاهش مي دهد. اختلال در حس عمقي كمر مي تواند يك علت ممكن براي توسعه و گسترش كمردرد باشد و مي تواند باعث عود مجدد كمردرد شود. از آنجا كه فرآيند دژنراتيو ديسك يكي از عوامل مهم تشديد پروسه كمردرد شناخته شده، مشخص نيست دژنره شدن ديسك كمر باعث تشديد مشكلات حس عمقي شود يا مشكلات حسي به دليل خود درد ايجاد مي شود. هدف اين مطالعه اين بود كه كه آيا دژنره شدن ديسك موجب اختلالات حسي مي گردد يا خير. مواد و روش ها: اين تحقيق از نوع مشاهده اي بر روي 70 نفر از بيماران داراي كمردرد (35 نفر داراي كمردرد مزمن غير اختصاصي و 35 نفر داراي كمردرد ديسكوپاتيك) انجام شد. خطاي بازسازي زاويه حركت تنه در زواياي خم شدن رو به جلوي كمر در مقادير 30% و 60% كل زاويه فلكشن كمر و زاويه خنثي توسط گونيامتر ديجيتال مورد اندازه گيري قرار گرفت. يافته ها: با توجه به يافته هاي خطاي مطلق در 30% دامنه كل (1/97±2/02 در افراد كمردرد مزمن غيراختصاصي در مقابل 1/1±92/04 در افراد ديسكوپاتيك, 0/892=P) و 60% دامنه كل (2/30±1/96 در مقابل 1/09±2/01, 0/450=P) و زاويه خنثي (1/1±74/36 در مقابل 1/41±1/44, 0/370=P) بين دو گروه در اين زمينه تفاوت معناداري وجود نداشت. نتيجه گيري: بيماران مبتلا به كمردرد ممكن است عملكرد تغييريافته اي در زمينه حس عمقي داشته باشند، اما با توجه به عدم تفاوت معني دار در تغييرات حس عمقي در بين بيماران كمردرد مزمن غيراختصاصي و بيماران ديسكوپاتيك، به نظر مي رسد عوامل ديگري در پيشرفت اختلال كمردرد موثر باشد.