دخالت سيستم كولينرژيك موسكاريني موجود در هيپوكمپ پشتي در تقويت يادگيري و حافظه فضائي ناشي از استرس حاد در موش‌هاي كوچك آزمايشگاهي نر

هدف: تاثير تحريك و مهار گيرنده‌هاي موسكاريني استيل‌كولين در ناحيه هيپوكمپ پشتي بر حافظه و يادگيري فضائي در موش‌هاي كوچك آزمايشگاهي نر نژاد NMRI پس از استرس حاد مورد برسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: حيوانات به دو زيرمجموعه استرس و غير استرس تقسيم شدند. هر زيرمجموعه شامل: گروه سالين، آتروپينآنتاگونسيت گيرنده‌هاي موسكاريني استيل‌كولين (1و 5 و 10 ميكروگرم/موش)، و پيلوكارپينآگونيست گيرنده‌هاي موسكاريني استيل‌كولين (1و 5 و 10 ميكروگرم/موش) بود. در زيرمجموعه استرس، 5 دقيقه قبل از هر بار تزريق دارو و يا سالين، حيوانات استرس شوك الكتريكي كف پا را دريافت كردند. يك روز پس از دارو‌درماني و يا استرس (به ترتيب)، حافظه و يادگيري فضائي حيوانات در ماز بارنز آزمايش شد. در اين تحقيق، زمان و مسافت طي شده تا رسيدن به اتاقك هدف، و تعداد خطا در رسيدن به اتاقك هدف به عنوان متغييرهاي يادگيري و حافظه مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها: زمان رسيدن و مسافت طي شده براي رسيدن به اتاقك هدف در موش‌هاي گروه استرس افزايش يافت. تعداد خطا در اين موش‌ها كم‌تر بود. آتروپين (1و 5 و 10 ميكروگرم/موش) اثر استرس حاد در بهبود حافظه فضائي را تخريب كرد اما پيلوكارپين (1و 5 و 10 ميكروگرم/موش) اين اثر را بهبود بخشيد. آتروپين (1و 5 و 10 ميكروگرم/موش) در حيوانات غير استرسي فقط در روزهاي اول و دوم توانست اثرات تخريب حافظه داشته باشد اما پيلوكارپين (1و 5 و 10 ميكروگرم/موش) در حيوانات غير استرسي توانست يادگيري و حافظه فضائي را القاء كند. نتيجه‌گيري: استرس حاد توانست باعث تقويت حافظه و يادگيري فضائي در حيوانات شود و با توجه به اثربخشي آتروپين و اثربخشي نسبي پيلوكارپين در مهار يا تقويت اثرات استرس، به نظر مي‌رسد كه نقش سيستم موسكارينيك كولينرژيك در هيپوكمپ پشتي در القاء حافظه فضائي ناشي از استرس حاد مهم باشد.