رابطه مديريت بحران و تاب‌آوري جامعه مقصد گردشگري در بحران كرونا مطالعه موردي: شهر همدان

بحران‌ها، آسيب‌پذيري و تاب‌آوري از مسائل اصلي بوده كه صنعت گردشگري همواره با آن درگير هستند. اين مطالعه به درك رابطه بين روند مديريت بحران و پاسخ‌هاي تاب‌آوري جامعه محلي مقصد گردشگري شهر همدان مي‌پردازد. با توجه به بحران پاندميك ويروس كوييد19 اين مطالعه مطرح مي‌كند كه تاب‌آوري جامعه فرآيندي است كه در تصميم‌گيري پيرامون كاهش اثرات بحران تأثير مي‌گذارد. روش اين پژوهش كيفي و به روش داده بنياد (گراندد تئوري) صورت پذيرفته است. داده‌ها با روش نمونه‌گيري گلوله برفي و با استفاده از ابزار مصاحبه نيمه ساختاريافته عميق با 13 نفر از خبرگان و فعالان صنعت گردشگري شهر همدان گردآوري و از طريق اصول تحليل داده‌ها و مباني كدگذاري، تحليل و مدل نهايي پژوهش با استفاده از نرم‌افزار اطلس– تي ارائه‌شده است. پس از انجام مصاحبه‌ها و بررسي و تفسير داده‌ها، 56 زير مقوله در قالب 12 مقوله اصلي و 2 مقوله محوري استخراج شد و اشباع نظري حاصل شد. نتايج اين پژوهش بيان مي‌كند كه تفسير پاسخ جامعه ميزبان به مديريت بحران از دريچه تاب‌آوري به تصميم‌گيرندگان اين امكان را مي‌دهد تا به‌طور كامل تأثيرات بحران پاندميك ويروس كوييد19 بر جامعه و صنعت گردشگري را درك كنند. اين پژوهش مسيري يكپارچه براي مديريت بحران و تاب‌آوري جامعه پيشنهاد مي‌كند تا براي هدايت بحران‌ها و پايداري جامعه گردشگري مورداستفاده قرار گيرد.