ارائه مدل توسعه گردشگري بندر توريستي چابهار با رويكرد مبتني بر تئوري داده بنياد

صنعت گردشگري يكي از صنايع پردرآمد در جهان است درحالي‌كه مناطق گردشگري ايران ازجمله بندر چابهار با داشتن پتانسيل‌هاي فراوان نتوانسته از اين ظرفيت به‌خوبي استفاده كند. هدف از پژوهش حاضر، شناسايي ابعاد، مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي توسعه گردشگري جهت ارائه الگوي گردشگري در بندر چابهار مي‌باشد، اين پژوهش از روش كيفي نظريه تئوري داده بنياد استفاده‌شده است كه مبناي اصلي جمع‌آوري اطلاعات در اين روش، انجام مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته با خبرگان در حيطه موضوعي موردنظر است. نمونه‌گيري مورداستفاده در اين پژوهش، نظري با استفاده از روش‌هاي غير احتمالي هدفمند و گلوله برفي بوده است كه بر مبناي آن، 18 مصاحبه با خبرگان و اساتيد دانشگاه صورت گرفت. پس از انجام مصاحبه‌ها و جمع‌آوري اطلاعات، كدهاي به‌دست‌آمده در بخش‌هاي مختلف، با استفاده از رهيافت نظام‌مند استراوس و كوربين و مدل پارادايمي، تجزيه‌وتحليل شده و پس از انجام مراحل سه‌گانه كدگذاري باز، محوري و انتخابي، مدل نهايي توسط پژوهشگر به‌دست‌آمده است. بر اين اساس نتايج پژوهش حاضر منجر به شناسايي 128 مقوله فرعي و 27 مقوله اصلي شد كه در قالب مدل پاردايمي شامل توسعه گردشگري به‌عنوان مقوله محوري و شرايط علي (كيفيت درك شده، ويژگي‌هاي مقصد، رضايت، واكنش رفتاري)، عوامل زمينه‌اي (محيط اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، حقوقي، سياسي، جغرافيايي و فيزيكي)، شرايط مداخله‌گر (جاذبه‌هاي گردشگري، زيرساخت‌هاي گردشگري، منابع انساني، منابع مالي و تبليغات و اطلاع‌رساني)، راهبردها (منابع انساني و مالي، هوشمندي كسب‌وكار، ارائه خدمات مطلوب به گردشگران، توسعه زيرساخت‌ها گردشگري) و پيامدها (سودآوري بخش خصوصي، توسعه شهري، كاهش بيكاري، توسعه گردشگري، افزايش سرمايه و رشد اقتصادي) قرار گرفت.