تبيين عوامل مؤثر بر جذابيت مقاصد گردشگري شهري مطالعه موردي: كلان‌شهر تهران

اهميت جذابيت مقاصد گردشگري براي محققين و متوليان صنعت گردشگري روشن است. اين اهميت به دليل تأثير بر رفتار گردشگران يعني انتخاب مقاصد گردشگري موردتوجه قرارگرفته است. ازاين‌رو پژوهش حاضر باهدف تبيين عوامل مؤثر بر جذابيت مقاصد گردشگري شهري با استفاده از رويكرد مدل ساختاري تفسيري تدوين شد. از لحاظ هدف انجام اين تحقيق جزء تحقيقات كاربردي است. جامعه آماري، اساتيد دانشگاهي و خبرگان حوزه موضوع موردنظر بود كه به روش نمونه‌گيري هدفمند 20 نفر از اساتيد دانشگاه‌ها و متخصصين عرصه پژوهش به‌منظور انجام پژوهش انتخاب‌شده‌اند. نتايج حاصل از پياده‌سازي مدل ISM نشان داد كه مدل موردنظر دربرگيرنده هفت سطح است. تأثيرگذارترين، سطح هفتم مي‌باشد كه دو عامل چشم‌انداز طبيعي و امكانات زيرساختي را شامل مي‌شود. اين سطح به‌طور مستقيم بر سطح بعدي يعني سطح ششم كه دربرگيرنده عامل امكانات رفاهي است تأثير مي‌گذارد. سطح پنجم دربرگيرنده دسترسي مناسب و كيفيت زيست‌محيطي بود كه از سطح ششم تأثير و بر سطح چهارم كه دربرگيرنده رويدادهاي ويژه و منابع تاريخي بود، تأثير مي‌گذارد. در سطح سوم عوامل تعاملات اقتصادي و رفتار جامعه محلي، در سطح دوم امنيت محيطي و تبليغات رسانه‌اي و در نهايت در سطح اول شهرت و اعتبار مقصد و تصوير ذهني قرار داشت سطح اول در واقع تأثيرپذيرترين سطح مي‌باشد. همچنين نتايج حاصل از پياده‌سازي مدل ميك مك نشان داد كه از بين نواحي چهارگانه، ناحيه سوم كه مربوط به خوشه پيوندي است، داراي بيشترين عامل بود اين عوامل شامل تعاملات اقتصادي مردم با گردشگران، شكل و چشم‌انداز طبيعي، رفتار جامعه محلي، رويدادهاي ويژه، عوامل، امكانات رفاهي، كيفيت زيست‌محيطي مقصد است. همچنين خوشه وابسته كه تحت تأثير خوشه‌هاي پيوندي و خوشه محرك مي‌باشد دربرگيرنده عوامل امنيت محيطي، وضعيت شهرت و اعتبار مقصد گردشگري، و تصوير ذهني از مقصد بود.