تأثير پروژه‌هاي محرك توسعه بر ارتقاء گردشگري شهري مطالعه موردي: منطقه 11 شهر تهران

ارتقاء كيفيت فضاهاي گردشگري شهري در مناطقي كه پتانسيل و ظرفيت دروني گردشگري دارند توسط پروژه‌هاي محرك توسعه به‌عنوان يكي از رويكردهايي كه در مناطقي كه نشانه‌هايي از زوال در آن‌ها مشاهده مي‌شود ضروري است. پژوهش حاضر با بررسي شاخص‌هاي پروژه‌هاي محرك توسعه با كمك مباني نظري، به بررسي و تحليل اين شاخص‌ها در راستاي توسعه فضاهاي گردشگري پرداخته است. اين پژوهش ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش اجرا توصيفي تحليلي است. جامعه آماري پژوهش گروه خبرگان كه شامل اساتيد و دانشجويان دكتري رشته‌هاي جغرافيا، برنامه‌ريزي شهري و شهرسازي است، مي‌باشد كه بر مبناي نرم‌افزار Sample Power، تعداد 30 نفر كه در دسترس بودند به‌عنوان نمونه تخمين زده شد. به‌منظور جمع‌آوري داده‌هاي ميداني از ابزار پرسشنامه استفاده شد، كه روايي آن ازنظر محتوايي و ظاهري به تأيد خبرگان رسيد و پايايي آن با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ مورد تأييد قرار گرفت. در اين پژوهش به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها از مدل‌سازي معادلات ساختاري در محيط نرم‌افزار ايموس استفاده شد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد ابعاد اقتصادي، كالبدي فضايي، اجتماعي و زيست‌محيطي بر پروژه‌هاي محرك توسعه و در نهايت پروژه‌هاي محرك توسعه با ضريب مسير 63/0 بر توسعه گردشگري تأثير مثبت و معناداري دارد. به‌گونه‌اي كه هر تغييري به‌صورت مثبت در ابعاد موردنظر باعث ارتقا كيفيت فضاي گردشگري شهري خواهد شد و مي‌توان گفت اجراي پروژه‌هاي محرك توسعه تأثير بسزايي بر توسعه گردشگري خواهد داشت.