شاخص‌هاي پايداري خاكدانه تر و خشك در خاك‌هاي زير پوشش پوسته‌هاي زيستي با غالبيت گلسنگ

پوسته‌هاي زيستي با افزايش كربن آلي نقش مهمي در بهبود ساختمان خاك، تشكيل و پايداري خاكدانه دارند. پايداري خاكدانه تعيين كننده ميزان مقاومت آن در برابر عوامل فرساينده خاك است. در اين تحقيق، با توجه به شدت فرسايش خاك در دشت سجزي اصفهان، نقش پوسته‌هاي زيستي به عنوان كنترل كننده فرسايش خاك، در پايداري خاكدانه خشك و تر بررسي شده است. بدين منظور نمونه‌برداري از خاك زير پوشش پوسته‌هاي زيستي با غالبيت گلسنگ و همچنين خاك نقاط فاقد پوسته‌هاي زيستي انجام يافت. خصوصيات فيزيك‌وشيميايي خاك شامل اسيديته، هدايت الكتريكي، سديم قابل جذب، وزن مخصوص ظاهري، درصد اشباع خاك، بافت خاك، درصد كربن آلي، درصد ذرات خاك با قطر كمتر از 0.84 ميليمتر، ميانگين وزني قطر ذرات خاك و شاخص پايداري خاك در فرسايش بادي اندازه‌گيري شدند. طبقه‌بندي پارامترهاي خاك‌هاي با تاثير پوسته‌هاي زيستي و بدون اثر پوسته‌هاي زيستي به روش PCA[1] انجام گرفت. پس از تعيين نقش پوسته‌هاي زيستي در افزايش پايداري خاكدانه تر و خشك، اثر هريك از پارامترهاي خاك در افزايش پايداري خاكدانه در خاك‌هاي زير پوشش پوسته‌هاي زيستي بر اساس مدل رگرسيون چند متغيره خطي به روش گام به گام بررسي شدند. نتايج مدلسازي به روش گام به گام براي پايداري خاكدانه خشك با 5 عامل تاثيرگذار شامل اسيديته، درصد كربن آلي، درصد رس، درصد ماسه و MWD[2] با ميزان R square برابر با 0.68 تاييد شد  و مقدار R square براي مدلسازي پايداري خاكدانه تر با پارامترهاي اسيديته، 0.84 gt;d و درصد آهك خاك،  0.667 محاسبه شد. پايداري خاكدانه در هر دو حالت خشك و تر متاثر از يگديگر بوده و وابسته به ميزان ماده آلي خاك است. [1] Principal component analysis[2] Mean weight diameter