نقش سازه هاي محيطي بر تاب آوري شركت ها در بازار سرمايه ايران

The role of Environmental factors on Firms Resilience In the ICM

تاب آوري، ظرفيت سيستم براي جذب آشفتگي ها همراه با حفظ ساختار و عملكرد تعريف مي شود. ريشه تاب‌آوري از علم فيزيك گرفته و به معني جهيدن به عقب است. به همين خاطر بيان شده است كه تاب‌آوري عبارت است از سرعت بازگشت سيستم به حالت تعادل، توان مقاومت كردن در برابر مخاطره‌ها و خلاصي يافتن از پيامدها ياد مي‌كنند پژوهش حاضر به ارائه الگويي براي تاب آوري شركت ها از طريق پيش‌بيني روابط علَي ميان سازه هاي چشم انداز مديريت اجرايي، تجربه حسابداري، فرهنگ اداري و امور شركت، عملكرد عموم شهروندان و تاب آوري شركت ها پرداخته است. جامعه آماري اين پژوهش، مديران و كارشناسان مالي شركت‌هاي مورد بررسي بوده و جهت گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه استاندارد استفاده‌شده است. پس از انجام آزمون‌هاي پايايي و روايي داده‌هاي نمونه، تحليل‌هاي مربوط بر اساس رويكرد مدل يابي ساختاري (Lineal Structural Relations) صورت گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه تجربه حسابداري، فرهنگ اداري و امور شركت و چشم انداز بلند مدت اجرايي اثر معني داري بر پيش بيني تاب آوري مالي دارد. اما عملكرد عموم شهروندان تاثير معني داري بر پيش بيني تاب آوري مالي ندارد.اما عملكرد عموم شهروندان تاثير معني داري بر پيش بيني تاب آوري مالي ندارد.

Resilience is defined as the system's capacity to absorb disturbances while maintaining structure and performance. The present study provides a model for corporate resilience by predicting causal relationships between executive management vision structures, accounting experience, administrative culture and corporate affairs, public performance, and corporate resilience. The statistical population of this study was managers and financial experts of the surveyed companies and the standard questionnaire was used to collect data. After performing the reliability and validity tests of the sample data, the relevant analyzes were performed based on the structural modeling approach. The results show that accounting experience, administrative culture and corporate affairs, and long-term executive vision have a significant effect on forecasting financial resilience. But the performance of the general public does not have a significant effect on the forecast of financial resilience. In general, these structures can be considered as a growing factor in the resilience of companies. Therefore, managers, actual, potential investors, and other stakeholders are advised to pay more attention to the discussion of environmental structures and to include them in their decision-making models. Because environmental structures can be the basis for their investment decisions.