سطح بندي منطقه اي آسيب پذيري به خشك سالي در استان گلستان

استان گلستان به عنوان يكي از قطب هاي مهم كشاورزي وابستگي زيادي به ميزان بارش هاي سالانه دارد. در اثر نوسانات بارندگي و بروز خشكسالي در برخي مناطق استان، كاهش رطوبت خاك و هوا و در نتيجه كاهش توليـد و عملكـرد محصولات كشاورزي اتفاق افتاده كه موجب آسيب شديد به معيشت خانوارهاي كشاورز شده است. بنابراين هدف تحقيق حاضر مقايسه آسيب پذيري به خشكسالي در بين شهرستان هاي استان گلستان به تفكيك سه مؤلفه) در معرض قرار گرفتن، حساسيت و سازگاري( است. نخست شاخص هاي مناسب براي سنجش آسيب پذيري به خشكسالي به تفكيك سه مؤلفه موردنظر شناسايي و داده هاي مربوط به شاخص ها جمع آوري شد. وزن شاخص ها از طريق مدل آنتروپي شانون استخراج و با روش تاپسيس شاخص تركيبي به تفكيك سه مؤلفه آسيب پذيري تدوين شد. نتيجه نهايي شاخص تركيبي با لايه هاي GIS شهرستان هاي استان گلستان تلفيق شد ، و سطح آسيب پذيري شهرستان هاي به تفكيك مؤلفه هاي مورد نظرمشخص شد. نتايج نشان داد كه در بعد در معرض قرار گرفتن بندرگز، بندرتركمن و آققلا به ترتيب در رتبه هاي اول تا سوم قرار دارند و در معرض خشكسالي هستند. شهرستان هاي آزادشهر، گاليكش و بندرتركمن به ترتيب در رتبه هاي اول تا سوم بيشترين ميزان حساسيت به خشكسالي قرار دارند. شهرستانهاي گميشان، گاليكش و مراوه تپه به ترتيب بيشترين سازگاري را به خشكسالي دارند. در نهايت نتايج محاسبه شاخص آسيب پذيري كل نشان داد كه شهرستانهاي مرواه تپه و بندرتركمن آسيب پذيرترين مناطق نسبت به خشك سالي در استان گلستان محسوب مي شوند.