غربال‌سازي معابر پرخطر با استفاده از روش سطح پروژه‌ي بيز تجربي: مطالعه موردي استان خراسان رضوي

در بسياري از موارد، بخصوص مسائل تخصيص بهينه بودجه ايمني بين راههاي يك حوزه، تعيين اولويت بازرسي معابر، توزيع نيروهاي اورژانس و پليس در ايام خاص و يا نبود اطلاعات دقيق در سطح قطعه راه مي‌توان با استفاده از روش پيچيده‌تري از بيز تجربي تخمين مناسبي از تصادفات را در سطح پروژه(معابر) به دست آورد و معابر يا محورهاي پر خطر را شناسايي نمود. اين تحقيق به غربال‌سازي معابر پرخطر استان خراسان رضوي بر مبناي اطلاعات تصادفات جرحي و فوتي سال‌هاي 1913 و 92 با استفاده از روش بيز تجربي سطح پروژه پرداخته است. در اين مطالعه توابع عملكرد ايمني بوسيله روش مدل تعميم يافته خطي با در نظر گرفتن توزيع دوجمله‌اي منفي براي تصادفات فوتي و جرحي به طور جداگانه با شناسايي 69 قطعه همگن براي 31 محور استان خراسان رضوي توسعه يافت. سپس با انباشتهسازي اطلاعات ثبت شده و تخميني تصادفات در قطعات راه با روش بيز تجربي سطح پروژه، ميزان تصادفات 31 معبر استان تخمين زده شد و اولويت بندي معابر انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه متغيرهاي نوع راه و وسيله نقليهكيلومتر در تخمين تصادفات اثر معنيداري دارند. همچنين مقدار R2adj و نمودار باقيمانده تجمعي استاندارد(CSR) حاكي از عملكرد مناسب توابع عملكرد ايمني در تخمين نقطه‌اي براي سطح 95% اطمينان بود. در نهايت محورهاي سبزواركاهك، باغچه تربت‌حيدريه و سرخس مشهد و نيزدر ميان اين محورها، قطعات سبزواركاهك، باغچه نيشابور و سبزوار قوچان در رتبه‌هاي 1 تا 3 قرار مي‌گيرند و نيازمند توجه ويژه هستند.