اثبات عدم حجيت اقوال صحابه با استناد به صحيح بخاري

Proving the lack of authority of the sayings of companions citing Sahih Bokhari

در ميان اصوليون اهل تسنن عده‌اي قائل به دليليت آراء صحابه بوده و در مقابل عده‌اي ديگر اين ادعا را با ادله عقلي و نقلي مردود دانسته‌اند. فارغ از ادله طرفين به نظر مي‌رسد هر دو گروه از منابع اصيل روايي خود غفلت ورزيده‌اند. رجوع به معتبرترين كتب حديثي نزد عامه، مي‌تواند بهترين و منصفانه‌ترين ميزان براي فصل الخطاب اين نزاع اصولي بلكه فرا اصولي باشد. صحيح بخاري كه نزد جمهور اهل تسنن بعد از قرآن كريم اصح و اهم كتبي مي‌باشد كه از بررسي سندي بي نياز است مشتمل بر رواياتي است كه مي‌تواند پاسخ به اين مسأله را تبيين نمايد، وجود احاديث نبوي شكي باقي نمي‌گذارد كه نمي‌توان تمامي صحابه حتي برخي از مشاهير آن‌ها را در ايمان و عدالت يكسان دانست و تمامي سخنان و رفتار آنان را صواب پنداشت و به طريق اولي نمي‌توان اقوال آنان را حجت دانست و بر اساس آن فتوايي صادر نمود.

Among the Sunni fundamentalists, some believe in the reasoning of the opinions of the Companions, and in contrast, others have rejected this claim with rational and narrative arguments. Regardless of the arguments of the parties, both groups seem to have neglected their original sources of narration. Referral to the most authoritative books of hadith among the public can be the best and fairest measure for the chapter of al-Khatab in this principled but also super-principled dispute. Sahih Bukhari, which according to the Sunni Republic is the most correct and important book after the Holy Quran, which does not require the study of document, contains narrations that can explain the answer to this question. The existance of Hadiths proves that some famous people cannot be considered equal in faith and justice, and not to be considered all their words and behavior to be correct, and in the first way, their statements could not be considered as evidence and a fatwa not to be issued based on them.