كاهش آلودگي صوتي و تأمين ايمني رانندگان وسايل نقليه با اصلاح شكل و دانه‌بندي مصالح سنگي رويه جاده

آلودگي صوتي در جاده‌ها شامل سه دسته، صداي ناشي از واحد قدرت وسيله نقليه، صداي ناشي از اثر آئروديناميك وسيله نقليه و صداي ناشي از اثر متقابل تاير/ روسازي است. از عوامل بسيار موثر در ايجاد صداي لاستيك/روسازي و كاهش صداي بازتابي از سطح آسفالت: بافت روسازي، عمر روسازي، سرعت خودرو و دما ميباشند كه در تحقيق حاضر عملكرد همزمان بافت روسازي در تامين اصطكاك وكاهش آلودگي مورد بررسي قرارگرفتهاست. بافت روسازي علاوه بر كاهش آلودگي صدا، بايد داراي مقاومت لغزشي مناسب در سرعتهاي زياد، باشد. زيرا يكي از عوامل موثر ايمني، بهبود اصطكاك سطحي روسازي ميباشد.براي ارزيابي مقاومت لغزشي از آزمايش پاندول انگليسي مطابق با استاندارد ASTM E30374 در شرايط مرطوب و خشك استفادهشد. عمق بافت روسازي، نسبت مستقيم با ميزان آلودگي صدا و هر اندازه از مصالح درشتدانهتري استفاده شود، سبب افزايش ميزان تراز صدا خواهد شد. باتوجه به نتايج، ميتوان بيان كرد، كه تهيه روسازيهايي با درصد درشتدانه بيشتر، ميتواند باعث افزايش 32درصدي اصطكاك و افزايش 6 درصدي آلودگي صدا در اثر حركت وسايلنقليه را شامل شود. در مقايسه (آسفالت مرطوب و خشك)، مقاومت لغزشي آسفالت مرطوب 6 درصد كاهش، و ميزان صداي (روسازي/لاستيك) در آسفالت مرطوب نسبت به آسفالت خشك، با ميانگين 10 دسيبل افزايش يافتهاست. سنگدانههاي سوزني در افزايش 15درصدي مقاومت لغزشي نسبت به سنگدانههاي پولكي، حساسيت بيشتري در آزمايشها نشان دادند و سنگدانههاي پولكي و سوزني در ميزان صداي روسازي/لاستيك بيتاثير (كمتر از 5درصد) واقع شدند. همچنين سنگدانههاي پولكي در ميزان مقاومت لغزشي، نيز بيتاثير واقعشدند.