ارزيابي قابليت استفاده سامانه هاي اطلاعات مكاني شهروند-محور در حل مشكلات مكان-مبناي شهري

طيف وسيعي از مشكلات و نيازهاي جامعه شهري در حوزه‌هاي مختلف داراي ماهيت مكاني بوده و از مكاني به مكان ديگر در سطح شهر تغيير مي‌نمايند. ازآنجايي‌كه شهروندان به محيط زندگي و مشكلات محل سكونت خود بهتر از هر شخص ديگري واقف هستند، لذا مشاركت شهروندان در گزارش مشكلات شهري از اهميت بالايي برخوردار هست. سامانه هاي اطلاعات مكاني شهروند محور يا مشاركتي بستر كاربردي و مؤثري را براي مشاركت شهروندان در حل مشكلات شهري فراهم مي‌نمايند. براي اينكه اين سامانه‌ها توسط جامعه شهري پذيرفته و مقبوليت بالايي داشته باشند، بايد از قابليت استفاده‌پذيري بالايي برخوردار باشند. ازاين رو، پژوهش حاضر به دنبال طراحي و توسعه يك سامانه اطلاعات مكاني شهروند محور به‌منظور گزارش مشكلات شهري و همچنين ارزيابي قابليت استفاده (چهار شاخص اثربخشي، كارايي، يادگيري و رضايت) سامانه مذكور در منطقه 6 تهران هست. از منظر اثربخشي، سامانه در تعداد فعاليت ترسيم روي نقشه و ويرايش توصيفي گزارش‌ها به ترتيب بيشترين (36) و كمترين اثربخشي (1) را داشته است. در خصوص شاخص كارايي، كمترين مقدار زمان صرف شده براي ثبت اولين گزارش 11 ثانيه و بيشترين زمان 76 ثانيه بوده است، كه نسبتاً كارايي مناسب سامانه را نمايش مي‌دهد. نتايج به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد كه درمجموع اكثر كاربران سعي در يادگيري سامانه دارند. در مورد شاخص يادگيري، نتايج نشان مي‌دهد كه كمترين ميزان استفاده از راهنما عدد صفر (عدم مطالعه راهنما) و بيشترين ميزان زمان صرف شده 46 ثانيه هست. همچنين ميانگين استفاده از راهنما توسط شهروندان 17.95 ثانيه ثبت‌شده است كه مي توان آن را ميانگين مناسبي براي مطالعه راهنما در نظر گرفت. درنهايت در خصوص شاخص رضايت، ميانگين امتياز اختصاص‌يافته به سامانه (3.95 از 5) نشان از رضايت‌مندي حداكثري از سامانه موردنظر هست.