روشي جديد برمبناي تركيب روش‌هاي آماري براي افزايش دقت نقشه‌هاي حساسيت به مخاطرات زمين‌لغزش (مطالعۀ موردي: استان مازندران)

زمين‌لغزش يكي از خطرهاي طبيعي است كه در سراسر جهان رخ مي‌دهد و هرساله سبب خسارت جاني و مالي زيادي مي‌شود. كنترل و مديريت زمين‌لغزش نقش مؤثري در كاهش خسارات آن دارد. اولين مرحله در مديريت خطر زمين‌لغزش، شناسايي مناطق مستعد به زمين‌لغزش است كه روش‌هاي متفاوتي براي آن ارائه شده است. ارزيابي اين روش‌ها در حوزه‌هاي مختلف مي‌تواند اطلاعات ارزشمندي در اختيار مديران و تصميم‌گيران قرار بدهد. در تحقيق حاضر، نقشۀ حساسيت به زمين‌لغزش براي استان مازندران با استفاده از روش‌هاي شاخص آماري و فاكتور اطمينان توليد شده است. همچنين به‌منظور افزايش دقت، روش‌هاي جديدي با تركيب روش شاخص آنتروپي با هر يك از روش‌هاي شاخص آماري و ضريب اطمينان ارائه شده‌اند. براي ارزيابي و مقايسۀ روش‌ها از اطلاعات 585 زمين‌لغزش استفاده شده كه در دوره‌اي پنجاه‌ساله در استان مازندران رخ داده‌اند. پانزده عامل به‌عنوان عوامل تأثيرگذار بر رخداد زمين‌لغزش در نظر گرفته شده‌اند كه خود به چهار دستۀ عوامل توپوگرافي، هيدرولوژي، محيطي و انسان‌ساخت و زمين‌شناسي تقسيم شده‌اند. نتايج بررسي‌ها نشان دادند كه از بين اين عوامل، عوامل دستۀ توپوگرافي بيشترين تأثير را در رخداد زمين‌لغزش دارند. علاوه‌بر اين، مقايسۀ دقت نقشه‌هاي حساسيت به لغزش توليدشده با استفاده از روش‌هاي تركيبي، با دقت حاصل از روش‌هاي شاخص آماري و ضريب اطمينان افزايشي برابر 3 و 3.5 درصد براساس شاخص سطح زير منحني نشان دادند.