اثربخشي آموزش يكپارچگي حسي حركتي بر حافظه‌ي فعال و هماهنگي ديداري حركتي دانش آموزان نارساخوان

The Effectiveness of Sensory-Motor Integration Trainingon working memory and visual-motor coordination ofDyslexic Students

زمينه و هدف: كودكان نارساخوان اغلب مشكلاتي در حافظه فعال و هماهنگي ديداري- حركتي دارند كه باعث عدم موفقيت تحصيلي آن‌ها مي‌گردد. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش يكپارچگي حسي- حركتي بر حافظه فعال و هماهنگي ديداري- حركتي دانش‌آموزان نارساخوان انجام شد. روش: طرح اين پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تمامي دانش‌آموزان نارساخوان مراجعه‌كننده به مراكز آموزشي و توانبخشي مشكلات ويژه يادگيري شهر رشت در سال تحصيلي 99-1398 بودند كه از ميان آن‌ها نمونه‌اي به حجم 40 نفر به شيوه نمونه‌گيري دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگماري شدند. برنامه مداخله‌اي در 8 جلسه 60 دقيقه‌اي بر روي گروه آزمايش اجرا شد. در حالي كه گروه گواه مداخله اي را دريافت نكردند. ابزار‌هاي پژوهش مقياس هوشي وكسلر كودكان (2003) و آزمون ادراك ديداري-حركتي بندرگشتالت (1938) بود. يافته‌ها: نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه آموزش يكپارچگي حسي-حركتي تاثير معناداري بر حافظه فعال و هماهنگي ديداري- حركتي دانش‌آموزان نارساخوان داشت (01/ 0 > P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج به دست آمده در اين پژوهش مبني بر تاثير آموزش يكپارچگي حسي - حركتي بر حافظه فعال و هماهنگي ديداري - حركتي مي توان نتيجه گيري كرد كه از اين برنامه مي توان به عنوان يك گزينه مناسب در طراحي برنامه‌هاي روانشناختي و تحصيلي براي كودكان با نارساخواني در نظر گرفت.

Background and Purpose: Dyslexic students often suffer from disorders in working memory and visualmotor coordination, which is of importance in success or failure in academic performance. The present study was conducted to investigate the effects of Sensory-Motor Integration Training on working memory and visual-motor coordination of dyslexic students. Method: This research was a quasi-experimental study with control group pre-test and post-test design. The study population including all dyslexic students referred to special learning disability centers in Rasht in the academic year 2019-2020. They were selected by convenience sampling and then randomly assigned to either the experimental or control group (20 per group). The experimental group received the sensorymotor integration training program for 8 sessions of 60 minutes, while the control group underwent no intervention. Research instruments included the fourth edition of the Wechsler Children’s Intelligence Scale (2003) and Visual-motor perception test (Bender-Gestalt, 1938). Results: The findings of covariance analysis showed that sensory-motor integration training program had a significant effect on working memory and visual- motor coordination of dyslexic students (P<0/01). Conclusion: Based on the results of this study, it can be concluded that the effects of sensory-motor integration training program on working memory and visual - movement coordination, can be considered as a viable option in designing psychological and educational programs for children with dyslexia.