نقش امام حسين (ع) در جهل‌زدايي از جامعه

فاقد عنوان لاتين

پس از گذشت 50 سال از رحلت پيامبر (ص)، مدعيان پيروي از ايشان، فرزند و اهل‌بيت او را شهيد و اسير كردند. در چرايي اين اتفاق از تلاش بي‌وقفه زمامداران اموي و به‌ويژه معاويه نبايد غافل بود. او براي حكومت بر مردم كوشيد تا قدرت درك و فهم جامعه را پايين نگه دارد؛ به‌طوري كه مردم فاقد قدرت تحليل و تشخيص باشند. زمامداران اموي براي حفظ قدرت، به ترويج جبرگرايي پرداختند و مفاهيم سه‌گانه اطاعت از حاكم، لزوم همراهي با جماعت و حرمت نقض بيعت را تحريف كردند. چنين جهلي كه با سوءاستفاده از باورهاي ديني و ارزش‌هاي اسلامي همراه است، «جهل مقدس» ناميده مي‌شود. جهل مقدس مردم زمان امام حسين ع چنان فراگير شده بود كه امام صادق ع مي‌فرمايد: «وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلَالَة؛[1] امام حسين (ع) جانش را در راه تو بذل كرد تا بندگانت را از جهالت و سرگردانيِ گمراهي برهاند». فاجعه جهل مقدس، به‌گونه ­اي بود كه امام با اهداي خون خود و خاندان و يارانش تلاش كرد تا مردم از جهل و ناداني رهايي پيدا كنند؛ زيرا تا رهايي از جهالت انجام نگيرد، رهايي از ظلم و فساد و بيداد امكان‌پذير نخواهد بود و برپايي ارزش‌هاي ديني ميسر نخواهد شد.

No Abstract