بررسي روابط عناصر مدل كسب‌وكار بانكداري الكترونيك ايران با رويكرد تحليل عاملي

با پيشرفت فنّاوري اطلاعات و ارتباطات، مدل كسب‌وكار سازمان‌ها دچار تغييرات اساسي شده است. صنعت بانكداري نيز از اين تغييرات مستثني نبوده است. هدف اين پژوهش تعيين روابط عناصر تشكيل‌دهنده‌ي مدل كسب‌وكار بانكداري الكترونيك ايران است. پژوهش حاضر از نظر روشِ تحقيق، كمّي و از نظر هدف، كاربردي و برحسب گردآوري اطلاعات، توصيفي از نوع همبستگي است. جهت رسيدن به هدفِ تحقيق و بر اساس پيشينه‌ي پژوهش از مدل مفهومي شش بخشي بانكداري الكترونيك ايران استفاده شد. بر اين اساس با طرح فرضيه‌هايي روي عناصر مدل مذكور، همه‌ي روابط احتمالي عناصر مدل كسب‌وكار بانكداري الكترونيك ايران بررسي گرديد. براي جمع‌آوري داده‌هاي مورد نياز پرسشنامه‌اي با طيف پنج سطحي ليكرت طراحي شد. جامعه آماري پژوهش را خبرگان، مديران و متخصصان حوزه كسب‌وكار بانكداري الكترونيك كشور در بازه زماني زمستان ۱۳۹۸ تشكيل دادند. قبل از توزيع پرسشنامه در جامعه، روايي صوري آن توسط اساتيد دانشگاهي تائيد و با محاسبه آلفاي كرونباخ، پايايي آن نيز روي همه متغيرها تائيد شد. براي تعيين حجم نمونه از فرمول كوكران در جوامع نامحدود استفاده و حجم نمونه آماري ۳۸۴ نفر تعيين گرديد. جهت تحليل داده‌هاي جمع‌آوري شده از تحليل عاملي تأئيدي به‌عنوان يكي از روش‌هاي پيشرفته آماري جهت مدل‌سازي معادلات ساختاري و تعيين روابط عناصر تشكيل‌دهنده مدل استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد «زمينه‌هاي فرهنگي»، «نحوه تعامل بانك‌ها با ساير بازيگران صنعت» و «نحوه تعامل قانون‌گذار با بانك‌ها» موجب ارائه «خدمات رايگان بانكداري الكترونيك» شده است و «خدمات رايگان بانكداري الكترونيك» موجب افزايش «انتظارات مشتريان»، ايجاد «نظام كارمزدي اشتباه» و «منفعت شركت‌هاي ارائه‌دهنده خدمات پرداخت از كارمزدها» در نظام بانكي كشور گرديده است.