اثر روش‏هاي انتقال تكنولوژي بر اشتغال: مطالعه سيستماتيك

روش‏هاي مختلف انتقال تكنولوژي علاوه بر آن كه در كاهش شكاف تكنولوژي مؤثرند تبعات ديگر اقتصادي به همراه دارند كه عدم توجه به اين آثار مي‏تواند به مشكلات و چالش‏هاي اقتصادي كشورها بيافزايد. از جمله؛ اثر اين روش‏ها بر اشتغال و تأثير آن بر نيروي كار ماهر و ساده است. اين مقاله برحسب هدف كاربردي و برحسب گردآوري اطلاعات اسنادي مرور سيستماتيك مقالات علمي پژوهشي منتشر شده در زمينه اثر روش‏هاي انتقال تكنولوژي بر اشتغال؛ با آزمون علامت و به كمك نرم افزار SPSS26، اثر ‏ده روش منتخب انتقال تكنولوژي را بر اشتغال مورد بررسي قرار داده است. به اين منظور سه پايگاه اطلاعاتي از مقالات علمي و پژوهشي فارسي و هشت پايگاه انگليسي زبان با كليدواژه‏هاي مرتبط به اشتغال جستجو شده است. در سطح 1%؛ از ميان روش‏هاي مورد بررسي، اتحاد و سرمايه‏گذاري مشترك بر اشتغال بي اثر و اثر روش‏هاي ادغام و اكتساب، سرمايه‏گذاري مستقيم خارجي، فرانشيز، مجوز فعاليت، شركت‏هاي چند مليتي، تحقيق و توسعه و شركت‏هاي زايشي بر اشتغال مثبت شناسايي شد. در مرحلۀ دوم؛ با استفاده از روش تاپسيس، روش‏هاي انتقال تكنولوژي بر مبناي معيار اثر بر اشتغال نيروي كار ماهر و ساده رتبه‏بندي شدند. بر اين اساس روش فرانشيز مناسب‏ترين روش براي ايجاد اشتغال در نيروي كار ساده و روش‏هاي تحقيق و توسعه، سرمايه‏گذاري مستقيم خارجي و شركت‏هاي زايشي مناسب‏ترين روش براي ايجاد اشتغال در نيروي كار ماهر شناسايي شدند.