مقايسه تاثير فعاليت هاي بدني مختلف وامانده ساز بر اشتها، كالري دريافتي، كالري مصرفي و علاقه مندي به غذا در دختران دانشجو

زمينه و هدف: تنظيم تعادل انرژي در انسان مسئله پيچيده و مبهمي است. مطالعات مختلف حاكي از رابطه بين فعاليت بدني و ايجاد تعادل منفي انرژي در بدن است. هدف از اين مطالعه، تعيين اثر فعاليت هاي بدني مختلف وامانده ساز بر اشتها، كالري دريافتي، كالري مصرفي وعلاقه مندي به غذا در دختران دانشجو بود. روش تحقيق: روش تحقيق به صورت نيمه تجربي بود. تعداد 10 داوطلب دختر به صورت غير تصادفي و داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودني ها دو پروتكل تمريني شامل شنا و دويدن را با شدت 80 درصد حداكثر ضربان قلب تا حد واماندگي و يك پروتكل تمرين مقاومتي را با شدت 80 درصد يك تكرار بيشينه تا حد واماندگي در 3 جلسه اجرا نمودند. ميزان اشتها، كالري دريافتي و علاقه مندي به غذا از طريق پرسشنامه توسط آزمودني ها ثبت گرديد. انرژي مصرفي نيز از طريق فرم ثبت اطلاعات در LSD مربوط به فعاليت بدني 24 ساعته ثبت شد. از روش تحليل واريانس با اندازه هاي تكراري و آزمون تعقيبي براي تجزيه و تحليل داد ه ها استفاده شد. يافته ها: تمايل به غذا خوردن فقط بلافاصله بعد P 0/05 سطح معن يداري پيدا كرد. احساس گرسنگي نيز فقط بلافاصله P=0.001 از تمرين مقاومتي، نسبت به تمرين دويدن، افزايش معني داري P=0.001 داشت؛ در حالي كه احساس سيري و توانايي بعد از تمرين شنا، نسب به تمرين دويدن، افزايش معني داريP=0.001 بين تاثير يك جلسه تمرين شنا، .P 0/05 غذا خوردن در چهار زمان، بين سه نوع تمرين تفاوت معن يداري نداشت دويدن و تمرين مقاومتي دايره اي وامانده ساز از لحاظ اثر گذاري بر تمايل به غذا خوردن به غذا، كالري دريافتي و ديده نشد. نتيجه گيري: بين فعاليت هاي مختلف تمريني از لحاظ اثر P 0/05 كالري مصرفي؛ تفاوت معني داري P 0/05 گذاري بر كالري دريافتي، كالري مصرفي و اشتها تفاوت معناداري وجود نداشت؛ و اين بدان معناست كه بدون در نظر گرفتن نوع فعاليت به اجرا درآمده، تمرين سبب تعادل كالريكي منفي مي شود؛ تغييري كه احتمالا نمي تواند در كوتاه مدت جبران شود.