تاثير 8 هفته تمرين پيلاتس بر سطح سرمي عامل نوروتروفيك مشتق از مغز و تعادل پوياي مردان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

مطالعات نشان داده اند كه تمرين پيلاتس در درمان و پيشگيري از بيمار يهاي عصبي از جمله مولتيپل اسلكروزيس MS نقش دارد. با وجود اين، سازوكار احتمالي اين تاثير مشخص نيست. از اين رو مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير 8 هفته تمرين پيلاتس بر سطح سرمي عامل نروتروفيك مشتق از مغز )BDNF( و تعادل پوياي مردان مبتلا به MS انجام شد. روش تحقيق: روش مطالعه اين تحقيق از نوع نيمه تجربي با طرح پي شآزمون و پس آزمون بود. 22 آزمودني مرد مبتا به MS با ميانگين سني 34.9 ±3.7 سال، نمايه توده بدن 3.6 ±1.07 به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه تمرين پيلاتس ( 12 نفر) و كنترل ) 10 نفر( تقسيم شدند؛ كه با تواتر 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته به انجام تمرينات پيلاتس پرداختند. از جهت سنجش تعادل بيماران و از روش الايزاي ساندويچي جهت اندازه گيري سطح (TUG) سرم استفاده گرديد. در پايان، براي مقايسه تغييرات درو نگروهي از آزمون t وابسته و براي ارزيابي بين گروهي از آزمون تحليل كوواريانس ANCOVA در سطح معني داري P 0/05 استفاده شد. يافته ها: تغييرات درو نگروهي نشان داد BDNF سطح سرمي در گروه تمرينات پيلاتس به طور معني داري افزايش p=0.03 و مدت زمان انجام آزمون TUG نيز به طور معني داري كاهش p=0.02 يافته است؛ در حالي كه هيچكدام از اين دو متغير در گروه كنترل تغيير معني داري نكردند P 0/05 در مقايسه بين دو گروه بعد از 8 هفته تمرين پيلاتس، تفاوت معني داري در سطح سرمي BDNF p=0.04 و همچنين آزمون تعادل p=0.01 گزارش شد. نتيجه گيري: با توجه افزايش BDNF و بهبودي تعادل در گروه تجربي، تمرينات پيلاتس مي تواند به عنوان بخش مهمي از برنامه هاي توانبخشي بيماران مبتا به MS در نظر گرفته شود.