تاثير 4 هفته تمرينات موازي مقاومتي- هوازي به روش‌‌هاي تناوبي و تداومي بر توان، قدرت عضلاني و حداكثر اكسيژن مصرفي بازيكنان جوان فوتبال

زمينه و هدف: نياز به آمادگي جسماني و حركتي بالا به منظور موفقيت در فوتبال، مربيان و ورزشكاران را به سمت استفاده از تمرينات همزمان مقاومتي هوازي سوق داده است. هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر چهار هفته تمرين موازي مقاومتيهوازي بر توان، قدرت عضلاني و حداكثر اكسيژن مصرفي مردان جوان فوتباليست‌‌ بود. روش تحقيق: تعداد 30 فوتباليست 18 تا 20 ساله (با ميانگين قد 8±177 سانتي متر و وزن 3.4±70 كيلوگرم) به دو گروه تمرين همزمان مقاومتي هوازي تناوبي (شدت بالا) و تمرين مقاومتي هوازي تداومي (شدت متوسط) تقسيم شدند. هر دو گروه 3 جلسه در هفته و به مدت 4 هفته به تمرين پرداختند. قبل و بعد از 4 هفته تمرين حداكثر اكسيژن مصرفي شركت‌‌كننده‌‌ها با آزمون يويو ريكاوري مرحله 1، قدرت اندام‌‌هاي فوقاني و تحتاني‌‌ با آزمون حداكثر قدرت عضلاني و هم‌‌چنين توان عضلاني با آزمون پرش عمودي سارجنت اندازه‌‌گيري شد. به منظور بررسي تغييرات درون‌‌گروهي و بين‌‌گروهي به ترتيب از آزمون‌‌هاي t وابسته و مستقل در سطح معني داري 0.05 p استفاده گرديد. يافته‌‌ها: تمرينات همزمان مقاومتيهوازي منجر به بهبود توان و قدرت عضلاني در هر دو گروه شد (0.005=p)، اما فقط تمرين مقاومتيهوازي تناوبي  در بهبودي حداكثر اكسيژن مصرفي اثر داشت (0.03=p). نتيجه‌‌گيري: در مجموع نتايج نشان داد تمرينات مقاومتي هوازي تناوبي در بهبود برخي از عوامل آمادگي جسماني و حركتي مردان فوتباليست موثرتر است.