طراحي الگوي توسعه كارآفريني در حوزه صنايع فرهنگي بومي ايران

كارآفريني از ابزار مهم توسعه به شمار مي آيد ، صنايع فرهنگي بومي به عنوان يكي از اجزا و عناصر مهم رشد اقتصادي و اشتغال زايي است. استفاده از تجربيات كشورهاي موفق دنيا در اين زمينه ، مي تواند توسعه ي كارآفريني صنايع فرهنگي بومي ايران را به همراه داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف توسعه كارآفريني در حوزه صنايع فرهنگي بومي ايران ، از طريق ارائه الگو برگرفته از مطالعات تطبيقي كشورهاي توسعه يافته منتخب، انجام گرفته است. اين پژوهش يك مطالعه تطبيقي كمي – كيفي مي باشد. كشورهاي مورد مطالعه ( كانادا ، بريتانيا ، فنلاند ) با مقايسه شاخص هاي كارآفريني در حوزه صنايع فرهنگي بومي كشورها و مطالعه كارآفريني صنايع فرهنگي بومي در آن ها ، از طريق رجوع به اسناد معتبر كارآفريني در حوزه صنايع فرهنگي ، متغيرهاي مهم ابعاد مورد نظر الگوي مفهومي اوليه شناسايي شده و بر اساس آن پرسشنامه نهايي به 150 نفر از جمله كارآفرينان و اساتيد دانشگاهي توزيع شده و داده هاي جمع آوري شده با استفاده از روش آماري (تحليل عاملي اكتشافي ، تاييدي و معادلات ساختاري) تحليل شدند و الگوي نهايي استخراج شد. در مجموع 4 عامل بر كارآفريني صنايع فرهنگي بومي موثر شناخته شدند كه شامل سياست هاي حمايتي دولت ، مديريت آموزش نيروي انساني، مديريت مالي ، رقابتي كردن مي باشد كه از اين عوامل ، سياست هاي حمايتي دولت با بار عاملي 0/84 بيشترين و رقابتي كردن با 0/4 كمترين تاثير را در كارآفريني صنايع فرهنگي بومي داشته اند.