پديد آورندگان :
جعفري، افشين دانشگاه پيام نور تهران - گروه حقوق , رستمي، سارا دانشگاه پيام نور تهران - گروه حقوق , رستمي، سودابه دانشگاه آزاد اسلامي كرج - گروه فقه و حقوق اسلامي
كليدواژه :
حقوق شهروندي , حقوق بشر , حقوق بنيادين بشر , قواعد آمره
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: در راستاي جهاني‌شدن و كم‌رنگ‌ترشدن سايه حاكميت ملي دولت‌ها بر حقوق بشري، تمام ابناي انساني (فارغ از اين‌كه شهروند چه دولتي هستند) عضوي از جامعه بين‌المللي محسوب و به تبع اين عضويت، از حقوق مختلفي متمتع مي‌شوند. در همين راستا و در جهت طراحي و ارائه مجموعه‌اي از استانداردها و هنجارهاي حقوقي براي تضمين هرچه بيشتر و بهتر حقوق ابناي انساني، مفهوم حقوق بنيادين بشري در ادبيات حقوق بين‌الملل موضوعه و به طور خاص حقوق بشر بين‌المللي پا به عرصه وجود نهاد.
مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحليلي ـ توصيفي، ابتدا مفهوم قواعد آمره در حقوق بين‌الملل و آثار آن مورد بحث و بررسي قرار خواهد گرفت و پس از شناسايي دقيق اين متغير، به معرفي مصاديق قواعد آمره در فضاي حقوق بشر بين‌المللي خواهيم پرداخت. در گام بعد چارچوب حقوق شهروندي در نظام حقوقي ايران و مصاديق حقوق به عنوان متغير ديگر اين پژوهش، مورد شناسايي قرار خواهد گرفت.
ملاحظات اخلاقي: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعايت اصالت متون، صداقت و امانتداري رعايت شده است.
يافته‌ها: دولت ايران با پذيرش و تصويب ميثاق بين‌المللي حقوق مدني و سياسي، مفهوم حقوق بنيادين بشر كه يكي از مصاديق قوآعد آمره در حقوق بين‌الملل محسوب مي‌شوند را وارد نظام حقوق داخلي خود كرده است. در پژوهش حاضر مشاهده مي‌شود كه تفكيك ميان مفهوم حقوق بشر و حقوق شهروندي در چارچوب حقوق داخلي باعث خواهد شد كه تعهدات بين‌المللي ايران در ارتباط با حقوق بنيادين بشر، تحت تأثير قرار گيرند.
نتيجه‌گيري: از يكسو، طبقه‌بندي هنجارهاي حقوق بشر بين‌المللي و تفكيك آن‌ها به دو دسته حقوق بنيادين و غير بنيادين و از سوي ديگر، عدم توجه نظام حقوق داخلي ايران به اين مسأله در مواردي مي‌تواند موجبات مسؤوليت بين‌المللي دولت را در فضاي حقوق و روابط بين‌المللي فراهم كند، در نتيجه به نظر مي‌رسد كه لزوم اصلاح قوانين و مقررات داخلي در ارتباط با حقوق بنيادين بشر اجتناب ناپذير است.
كلمات كليدي:
چكيده لاتين :
Background and Aim: In order to globalize and diminish the shadow of national sovereignty of states over human rights, all human beings (regardless of which state they are citizens of) are considered members of the international community and, as a result, enjoy different rights. In this regard, in order to design and present a set of legal standards and norms to ensure more and better human rights, the concept of fundamental human rights in the literature of international law in particular and international human rights, has emerged.
Materials and Methods: In this analytical-descriptive study, the concept of peremptory norms in international law and its effects will be discussed first. After accurately identifying this variable, we will introduce examples of peremptory norms in the field of international human rights. In the next step, the framework of citizenship rights in the Iranian legal system and examples of these rights will be identified as another variable of this research.
Ethical Considerations: In order to organize this research, while observing the authenticity of the texts, honesty and fidelity have been observed.
Findings: By accepting and ratifying the International Covenant on Civil and Political Rights, the Iranian government has incorporated the concept of fundamental human rights, which is one of the examples of the peremptory norms in international law, into its domestic legal system. In the present study, it is observed that the distinction between the concept of human rights and citizenship rights within the framework of domestic law will affect Iran's international obligations in relation to fundamental human rights.
Conclusion: On the one hand, the classification of international human rights norms and their division into two categories of fundamental and non-fundamental rights, and on the other hand, the lack of attention of the Iranian domestic legal system to this issue in some cases can cause international Responsibility for state in the field of International law and relations. As a result, the need to amend domestic laws and regulations in relation to fundamental human rights seems inevitable.
