گياهان پوششي و مديريت علف هاي هرز

در شماره پيشين به بررسي ويژگي هاي گياهان پوششي، شرايط اقليمي و نحوه كشت اين گياهان به منظور مديريت علفهاي هرز در سامانه هاي كشاورزي پرداخته شد. در اين شماره سعي شده است چگونگي مديريت علف هاي هرز زمستانه و تابستانه با بهره گيري از گياهان پوششي شرح داده شود. به طور كلي گياهان پوششي از چهار طريق عمده از رشد علفهاي هرز ممانعت مي كنند: 1) به صورت يك گياه خفه كنترل براي علفهاي هرز، كه در دريافت آب، مواد غذايي و نور ميزان كنترل علف هرز توسط گياهان پوششي به توزيع با آنها رقابت مي كنند. 2) سايه انداز گياه پوششي در حال رشد و مالچ بقايا مي تواند از عبور نور جلوگيري نموده و بدين هرز و احتمالا نوع خاك بستگي دارد. به منظور افزايش كارآيي ترتيب فركانس طول موج نوري و دماي قشر رويي خاك را گياهان پوششي در كنترل علف هاي هرز، انتخاب گياه پوششي تغيير دهد كه اين منجر به عدم جوانه زني بذر يا كاهش مناسب و رعايت عواملي ضروري مي باشد كه عبارتند از: رشد گياهچه علفهاي هرز مي شود. 3) توليد ترشحات ريشهاي زمان كشت گياهان پوششي بايستي زماني كاشته شوند كه با تركيبات دگرآسيب بقاياي گياهي كه همچون علفكشهاي فرصت كافي براي استقرار حداكثر زيست توده را داشته باشند. طبيعي عمل مي كنند. 4) تغيير در قابليت دسترسي بر عناصر چون در پاييز هوا رو به سردي مي رود، رشد گياهان پوششي غذايي خاك به واسطه تغيير در نسبت كربن به نيتروژن پاييزه به ميزان زيادي بستگي به زمان كشت آن ها دارد.