كليدواژه :
محيط درماني , فضا- زمان , مؤلفه‌هاي مؤثر , استراتژي‌هاي ارتباطي , بيمار
چكيده فارسي :
بسياري از صاحب‌نظران علوم محيطي برآنند معماري و قابليت‌هاي مكاني در كنار پزشكي نقش مهمي بر درمان بيماران دارد. اما تحقيقات نشان داده كه به‌رغم معماري و قابليت مكاني مرتبط با پزشكي، شفا حاصل نشده است. بسياري مسئله را در نحوه ارتباط شاخصه‌هاي موجود مكان معماري و نيازهاي بيمار مي‌دانند، در حالي كه مسئله در عدم تكثر فضايي- زماني در محيط درمان است. لذا سؤال اين‌است: چه تركيبي از مؤلفه‌ها، چارچوب نظام‌مند، نظري و كاربردي ايجاد مي‌كنند كه نوعي فضا- زمان متكثر در معماري به‌دست آيد و تضاد فضا- زمان بيمار محور با كادر محور حل تا كيفيت شفابخشي بهبود يابد؟ از اين رو هدف اين پژوهش تدوين مؤلفه‌هاي نظام‌مند مؤثر در طراحي فرم معماري محيط‌هاي درماني است كه مي‌تواند در حل تضادهاي فضايي، تعامل اجتماعي و شفابخشي در بيمارستان‌ها مؤثر باشد. براي اين منظور، روش تحقيق بر پيوند شناسي مؤلفه‌ها متمركز است كه از حيث هدف، كاربردي و از حيث روش بر تبيين محتواي نظري يافته‌هاي تئوريك، ميان رشته‌اي و تحليل تجربي بيمارستان‌ها به انجام رسيده است.كاربست يافته‌هاي نظري و تجربي نشان مي‌دهد كه در ابعاد سه‌گانه، مكان متشكل از زمان، فضا و مناسبات انساني، مناسبات اجتماعي و الگوي فرهنگي آن محتواي واقعي فضاست و از طريق عوامل عملكردي سازمان و معنا مي‌يابد و چگونگي تركيب مؤلفه‌هاي مديريتي، اجتماعي، ادراكي و كالبدي در محيط درماني منجر به توليد فضا- زمان پلوراليستي و ارتقا كيفيت شفابخشي در فرآيند درمان مي‌شود.
چكيده لاتين :
Many experts in environmental sciences argue that architecture and spatial capabilities, and medicine play a significant role in the treatment of patients. However, the studies show that healing has not been achieved despite the architecture and spatial capabilities related to medicine. Many consider this issue in the relationship between the indicators of the architectural place and the patients’ needs. It is while the issue is related to the lack of plurality of space-time in the therapeutic environment. Thus, the question is what combination of the components establishes a systematic, theoretical, and practical framework that a kind of plurality of space-time in architecture is achieved and the contrast of patient-centered space-time is resolved by the staff-centered one to improve the quality of healing? Hence, the current paper aims to develop influential systematic components in designing the architectural form of therapeutic environments that can be influential in solving spatial conflicts, social interaction, and healing in hospitals. To this end, the research method was focused on the link between the components. The research was applied in terms of purpose, which was conducted by explaining the theoretical content of theoretical and interdisciplinary findings and empirical analysis of hospitals in terms of methodology. Application of the theoretical and experimental results shows that in three aspects of place consisting of time, space, and humane relations, its social relations, and cultural pattern are the concrete content of the space, which was organized through the functional factors. Also, the combination of the managerial, social, perceptual, and physical components in the therapeutic environment leads to the production of the pluralist space-time and improvement of the healing quality in the treatments process.
