آموزش زبان‌هاي خارجي با روش ايفاي نقش

موقعيت ا‌نسان در جهان كنوني، يادگيري در تمام عمر را براي او ضروري كرده است. افراد در دنياي امروز پيوسته خود را با وسيله يا داده علمي جديدي رو به رو مي‌بينند. به عبارت ديگر، هر روز ابزار جديدي به جهانيان معرفي مي‌شود و در دنياي علم يافته‌هاي جديدي كشف مي‌شوند. براي انطباق با اين دنياي متحول و پيش‌رونده، يادگيري مداوم معنا پيدا كرده است. شايد در چند دهه پيش، گرفتن يك مدرك عالي دانشگاهي نشانه تكامل و پايان يادگيري فرد به نظر مي‌رسيد، ولي امروزه ديگر نمي‌توان مرزي براي يادگيري‌ها قائل شد. براي مثال، هركس با هر زمينه شغلي و تحصيلي، كم و بيش خود را نيازمند يادگيري استفاده از رايانه مي‌بيند. طبيعت بشر به سوي يادگيري آسان‌تر و سريع‌تر گرايش دارد و آدمي بر آن است تا راه آسان‌تر انجام كارها را كشف كند. در اين راستا، روان‌شناسي همگام با رشته‌هاي مربوط به آن، به طور علمي، با تحقيق ممتد براي كسب موفقيت بيشتر، در اين راه به يافته‌هاي جديدي نائل شده است. يكي از نتايج كاربردي اين يافته‌ها، تحول در آموزش نظام‌يافته مدرسه‌اي است. براساس ديدگاه‌هاي جديد، قالب‌هاي سنتي تدريس درس‌ها زير سؤال مي‌روند و بازنگري مي‌شوند. بعضي از آن‌ها تأييد و بعضي غربال مي‌شوند. امروزه به اين نگرش كه بايد موقعيت كلاس درس را هر چه بيشتر به زندگي طبيعي، اجتماعي و طبيعت نزديك كرد، تمايل روزافزوني نشان داده مي‌شود. كلاس درس ديگر نبايد مكاني جدا از زندگي روزمره و محيط واقعي اجتماع باشد. به عبارت ديگر، به اين ديدگاه كه شرايط تدريس بايد خود را به زندگي واقعي نزديك‌تر كند، بهاي بيشتري داده مي‌شود. يعني نبايد به كلاس درس به صورت محيطي بسته و تفكيك شده از زندگي روزانه نگريست. بر اين اساس، در روند يادگيري، هر فعاليت كلاسي كه به محيط واقعي زندگي نزديك‌تر باشد، جايگاه مهم‌تري پيدا مي‌كند، زيرا يادگيري از اين طريق واقعي‌تر، آسان‌تر، سريع‌تر و مفيد‌تر مي‌شود. بر اين مبنا، «ايفاي نقش» به عنوان يكي از ابزارها و روش‌هاي مهم يادگيري مهارت‌هاي درسي مطرح مي‌شود.