افشاي داوطلبانه اطلاعات غيرمالي و آثار آن‌ها (با تأكيد بر انطباق تئوري‌هاي علامت‌دهي و مشروعيت)

Voluntary Disclosure of Non-financial Information, Audit Quality and Their Effects; With Emphasis on Matching Signaling Theory and Legitimacy Theory

يكي از الزامات رشد و توسعه اقتصادي، دسترسي همه ذينفعان به اطلاعات شفاف است. شركت‌هايي كه گزارشگري مالي شفاف و قابل قبولي ندارند، با ريسك اعتبار مواجه شده و اطمينان سهامداران را از دست مي‌دهند. كيفيت افشاي اطلاعات حسابداري، از عوامل مؤثر در تعيين كيفيت حسابرسي، مورد توجه گروه كثيري از عموم و استفاده‌كنندگان اطلاعات حسابداري مي‌باشد. اين در حالي است كه حتي با افزايش الزامات افشاي اجباري، شركت‌ها باز هم به فراهم كردن اطلاعات داوطلبانه ادامه مي‌دهند. به اين ترتيب، انگيزه چنين رفتارهايي توجه زيادي را به خود معطوف ساخته است كه باعث جذاب شدن موضوع افشاي داوطلبانه شده است. در مطالعه حاضر تلاش شد تا با تلفيق تئوري‌هاي علامت‌دهي و مشروعيت در مقوله افشاي داوطلبانه اطلاعات غيرمالي، نقش‌آفريني اين اطلاعات در قالب يك چارچوب و چند مدل رگرسيوني مورد بررسي قرار گرفت. به اين منظور از داده‌هاي 102 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي دوره زماني ده ساله 1388 تا 1397 استفاده شد. نتايج بررسي‌ها نشان داد كه افشاي داوطلبانه اطلاعات غيرمالي موجب كاهش هزينه‌هاي نمايندگي، ريسك پيش‌رو، هزينه حقوق صاحبان سهام و هزينه بدهي و موجب تقويت نقدشوندگي سهام شركت و ارزش بازار شركت مي‌گردند.

One of the requirements of economic growth and development is access to transparent information for all stakeholders. Companies that do not have transparent and credible financial reporting are exposed to credit risk and lose the confidence of shareholders. The quality of disclosure of accounting information is an important factor in determining the audit quality by a large group of public and users of accounting information. However, even with increasing mandatory disclosure requirements, companies continue to provide voluntary information. As such, the motivation for such behavior has attracted a great deal of attention, which has made the subject of voluntary disclosure attractive. In the present study, we attempted by integrating theories of marking and legitimacy in voluntary disclosure of non-financial information, the role of this information and audit quality in a framework and multiple regression models was examined. For this purpose, the data of 102 companies listed in Tehran Stock Exchange during the ten-year period from 1388 to 1397 were used. The results showed that voluntary disclosure of non-financial information and audit quality reduce agency costs, risk aversion, cost of equity and cost of debt and enhance stock liquidity and firm market value.