روان پزشكي در ايران باستان

فاقد عنوان لاتين

در مورد قدمت پزشكي نمي‌توان تاريخي تعيين كرد چرا كه از تمدن‌هاي خيلي قديم اطلاع زيادي در دست ولي شايد بتوان همان روزي را كه آدمي درصدد رفع درد و رنج بيماري از خود برامد شروعي بر تاريخ پزشكي و نخستين فردي را كه توانست رفع درد از خود يا ديگري بنمايد اولين پزشك دانست. تاريخ علم پزشكي با مسائل ماوراء طبيعي، با ساحران قبائل، جادوگران و جادو پزشكان ارتباط نزديك دارد، زيرا بيماري در نظر انسان اوليه، نتيجه آزار روح خبيث بود كه در تن آدمي جايگزين مي شد و بيرون رفتن آن تنها به وسيله دعا و خواندن آوراد و گاه با حركات عجيب و غريب عملي مي شد. در نتيجه، نخستين پزشكان را مي توان جادوگران دانست كه به تسخير ارواح و نيروهاي آسماني شهره بودند. طبق انديشه و نگرش ايرانيان، (كه در كتاب اوستا و ساير متون ديني آن ها منعكس شده)، درد و بيماري پديده اي اهريمني، و علت بيماري غلبه اهريمن و نيروهاي اهريمني بر وجود انسان است. در مقابل، تلاش انسان براي غلبه بر بيماري ها و همچنين تسلط بر نيروهاي اهريمني منجر به پيدايش علم پزشكي گرديد كه امري اهورايي و مورد پسند خداي بزرگ بوده است. ايرانيان در تاريخ پزشكي جهان باستان نقش در خور و بسزايي داشته اند و پزشكان ايراني از قديم ترين پزشكان دوران كهن به شمار مي آيند. ايرانيان باستان بنابر طبقات اجتماعي شان به دسته بندي پزشكان براساس تخصص هاي آنان چون گياه پزشكي، كارد پزشكي و مانتره درماني (روان پزشكي) نائل آمده اند. و به تنظيم و سامان دهي قوانين و شرايط و ضوابطي براي دست زدن به كار درمان پرداخته و اين حرفه را قانون مند نمودند.

No Abstract