تعيين نفوذپذيري مناطق استحصال آب باران با استفاده از شبيه ساز صحرايي

نفوذپذيري خاك يكي از مشخصات مهم در طراحي سامانه‌هاي سطوح آبگير بوده و نقش اساسي در تعيين مساحت موردنياز براي استحصال باران و آب موردنياز گياه دارد. ميزان نفوذپذيري مناطق تحقيق براي ايجاد سطوح استحصال آب باران با استفاده از شبيه ساز باران صحرايي كامفورست تعيين شد. پس از انتخاب محل مناسب، سطح خاك به حالت اشباع درآمد و حدود يك روز بعد، آزمايش ها انجام شد. آزمايش هاي شبيه سازي در عرصه هاي ديم‌كاري دو منطقه ي شهر پيشكمر استان گلستان و مزرعه اي در مجاورت ايستگاه تحقيقات سرارود در استان كرمانشاه، درشيب ثابت 12 درصد و شدت هاي 33، 64 و 110 ميلي متر بر ساعت به مدت 15 دقيقه و در چهار تكرار انجام شد. پس از پايان هر آزمايش، حجم كل رواناب جمع آوري و ميزان نفوذ از اختلاف ارتفاع رواناب و باران محاسبه شد. نتايج اين پژوهش نشان داد با افزايش شدت باران از 64 به 110 ميلي متر بر ساعت، حجم رواناب در دو منطقه ي پيشكمر و سرارود به ترتيب 6.1 و 13.7 برابر افزايش‌يافته است. ميزان نفوذپذيري در مقايسه با ميزان باران در منطقه ي پيشكمر نشان داد با افزايش شدت باران از 64 به 110 ميلي متر بر ساعت، 16.6 درصد و در منطقه ي سرارود ميزان نفوذ 25.3 درصد بيشتر شده است. مقايسه ي ميزان نفوذ دو خاك نيز نشان مي دهد كه ميزان نفوذ در منطقه ي سرارود بيشتر از خاك منطقه ي پيشكمر است. درنتيجه اطلاع از نفوذپذيري خاك ها، مي توان سطوح آبگيري طراحي كرد كه سطحي متناسب برحسب نياز گياه به آب داشته باشد.