نقش ميانجي گري علائم روانشناختي در رابطه بين تاب آوري و راهبردهاي مقابله اي درد با فاجعه سازي درد در افراد مبتلا به درد ستون فقرات

اين پژوهش با هدف نقش ميانجيگري علائم روان شناختي در رابطه بين تاب آوري و راهبردهاي مقابله اي درد با فاجعه سازي درد در افراد مبتلا به درد ستون فقرات انجام گرفت. مطالعه حاضر از نوع مطالعات همبستگي به روش مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش كليه بيماران مبتلا به درد ستون فقرات مراجعه كننده به بيمارستان شمس تبريز بود كه نمونه آماري پژوهش براساس جدول مورگان 254 نفر به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه SCL_90، پرسشنامه راهبردهاي مقابله اي با درد روزنشال و كيف، مقياس تاب آوري كانر و ديويدسون، و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ فاجعه سازي درد (PCS) بود. داده هاي گردآوري شده با استفاده از آزمون معادلات ساختاري در برنامه Amos و آزمون bootstrap مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.. متغير فاجعه سازي درد داراي همبستگي مثبت با متغير تاب آوري (0.567-=r)، علائم روانشناختي (0.644=r)، راهبردهاي مقابله اي (0.623-=r) بود. نتايج تحليل مدل يابي معادلات ساختاري نشان داد كه مسيرهاي مستقيم از تاب آوري به فاجعه سازي درد (0.907)p (0.01-)bمعنادار نبود. بين راهبردهاي مقابله اي و فاجعه سازي درد رابطه مستقيم وجود دارد (0.000)p (0.37-)b. بين تاب آوري، علائم روانشناختي و فاجعه سازي رابطه غيرمستقيم وجود ندارد (0.062)p (0.065-)b. بين راهبردهاي مقابله اي، علائم روانشناختي و فاجعه سازي رابطه غيرمستقيم وجود دارد (0.000)p (0.23-)تاب آوري و راهبردهاي مقابله اي با نقش ميانجي علائم روانشناختي باعث بهبود فاجعه سازي درد در افراد مبتلا به درد ستون فقرات مي شود.