اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر درماندگي روانشناختي زنان آسيب ديده از روابط فرا زناشويي

مقدمه: وقوع پيمان شكني، نقش مهمي در ايجاد مشكلات رواني دارد و سبب ايجاد درماندگي روان شناختي و عدم استحكام روابط زناشويي مي شود. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر درماندگي روانشناختي زنان آسيب ديده از روابط فرا زناشويي صورت گرفت. روش كار: پژوهش حاضر به روش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش را كليه زنان آسيبديده از روابط فرا زناشويي كه در بازه زماني ششماهه دوم سال 1398 به مركز مشاوره آموزش و پرورش شهر بيرجند مراجعه كرده بودند، تشكيل داد. از اين بين 30 نفر از زنان به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش ( 15 نفر) و كنترل ( 15 نفر) منتسب شدند. قبل از اجراي مداخله آموزشي، پيشآزمون در هر دو گروه انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه افسردگي، اضطراب و استرس لاويبوند و لاويبوند ( 1995 ) جمع آوري گرديد. روش اجراي مداخله شفقت درماني به صورت آموزش در طي 8 جلسه براي گروه آزمايش بود و گروه كنترل آموزشي را دريافت نكردند. سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. فرضيه ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تك و چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافتهها: درمان مبتني بر شفقت بر كاهش درماندگي روانشناختي زنان آسيب ديده از روابط فرا زناشويي مؤثر بوده است و ميانگين نمره درماندگي روان شناختي گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل كاهش يافته است (p 0.05) نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي به دست آمده از پژوهش حاضر، پيشنهاد مي شود براي كاهش مشكلات روان شناختي زنان آسيب درماني بهره گرفته شود.