كيفيت آموزش باليني گروه‌هاي آموزشي مراكز آموزشي درماني از ديدگاه كارآموزان و كارورزان رشته پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مازندران در سال 1398

سابقه و هدف: كسب مهارت‌هاي اساسي و حرفه‌اي شدن در پزشكي، به كيفيت و كميت آموزش در محيط‌هاي باليني بستگي دارد، در اين مطالعه كيفيت آموزش باليني گروه‌هاي آموزشي مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران ارزيابي شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي در سال 98 با روش سرشماري بر روي 175 كارآموز و كارورز رشته پزشكي اجرا شد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، چك‌ليست مبتني بر استانداردهاي آموزش باليني وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي بود. نظرات مكتوب كارآموزان و كارورزان در مورد انطباق برنامه‌هاي آموزشي گزارش صبحگاهي، آموزش درمانگاهي، راندباليني، گراندراند، ژورنال كلاب و مركز مهارت‌هاي باليني با استانداردهاي آموزش باليني دريافت شد. توصيف و تحليل آماري داده‌ها با نرم‌افزار SPSS16 انجام شد. يافته‌ها: برنامه گزارش صبحگاهي با كسب 85.1 درصد از كل امتيازات داراي بيش‌ترين و برنامه مركز مهارت‌هاي باليني با 72.7 درصد امتياز داراي كم‌ترين امتياز مكتسبه از وضعيت آموزش باليني بودند كه اين اختلاف امتياز در بين برنامه‌ها به لحاظ آماري معني‌دار بود (0.05 P). ارزيابي كيفيت تمامي برنامه‌هاي آموزش باليني از ديدگاه دو گروه زنان و مردان يكسان بود. به جز ديدگاه مشابه در مورد برنامه‌ گزارش صبحگاهي، دانشجويان كارآموز در مقايسه با كارورزان رضايت بيش‌تري از وضعيت آموزش باليني در ساير برنامه‌ها داشتند. استنتاج: از ديدگاه دانشجويان اين مطالعه، برنامه گزارش صبحگاهي كيفيت قابل قبولي داشته اما برنامه هاي آموزش درمانگاهي، ژورنال‌كلاب، گراندراند و مركز مهارت‌هاي باليني داراي برخي اشكالات بودند. اجراي كارگاه‌هاي آموزشي براي اساتيد باليني جهت برگزاري مطلوب و استاندارد برنامه‌هاي آموزش باليني پيشنهاد مي‌شود.