تاثير عصاره آبي سماق(Rhus coriaria L.) بر آنزيم هاي كبد و رفتارهاي اضطرابي ناشي از مسموميت با سرب در موش صحرايي

سابقه و هدف: با توجه به اهميت كنترل اثرات سمي سرب در سيستم‌هاي بيولوژيك، در اين مطالعه به عصاره آبي سماق در آسيب وابسته به سرب در كبد و رفتار اضطرابي موش صحرايي پرداخته شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مداخله اي در 7 گروه شامل كنترل، استات سرب آشاميدني در دوزppm 500، 1000 و1500،عصاره آبي سماق mg/kg250 به همراه استات سرب در آب آشاميدني، به مدت 29 روز انجام شد. در روز آخر بعد از وزن گيري، تست رفتاري ماز بعلاوه ارتفاع گرفته شد. سپس سرم براي اندازه‌گيري TAC (ظرفيت آنتي‌اكسيداني تام) و آنزيم ALP( آلكالين فسفاتاز)، ALT( آلانين آمينوترانسفراز)، AST( آسپارتات ترانسفراز) جدا شد. غلظتMDA (مالون دي آلدئيد) در بافت كبد و مغز نيز سنجش شد. يافته‌ها: بيش ترين متوسط وزن آخر دوره مربوط به گروه استات سرب ppm1500 بود. بيش‌ترين غلظت MDA كبد و مغز در گروه سرب ppm1500، 0.766 ±18.66 و 0.432 ±15.43 ميكرومول بر ميلي‌ليتر كه با گروه كنترل و سرب 500 و عصاره معني‌دار شد (0.01 P). بيش‌ترين مقدار TAC در گروه كنترل برابر با 22.204 ±333.00 و كم‌ترين در گروه سرب ppm1500، 6.669 ±96.96 ميكرومول بر ميلي‌ليتر در سطح 0.01 P معني‌دار شد. غلظت آنزيم‌هاي AST ، ALT در گروه كنترل كم‌ترين و در گروه سرب ppm1500 بيش‌ترين مقدار شد. كم‌ترين زمان حضور در بازوي باز گروه سرب ppm1500 برابر 8.247 ±14.42درصد و با كنترل معني‌دار بود (0.01 P). استنتاج: عصاره آبي سماق توانست سبب كاهش غلظت آنزيم‌هاي كبدي در شرايط مسموميت با سرب شود. در صورتي كه تغيير معني‌داري در كنترل اضطراب القا شده سرب نداشت.