ﺑﺮرﺳﯽ فنوتيپي و ژنوتيپي مقاومت نسبت به فلوروكينولون‌ها در كلبسيلا پنومونيه جداشده از بيماران بستري در مراكز آموزشي-درماني شهر ساري

سابقه و هدف: مقاومت آنتي‌‌بيوتيكي كلبسيلا پنومونيه در برابر كينولون‌ها باعث ايجاد نگراني‌هاي قابل توجهي در درمان عفونت هاي بيمارستاني شده است. گزارش‌هاي محدودي درباره شيوع ژن‌هاي مقاومت كينولوني وابسته به پلاسميد در جدايه هاي كلبسيلا پنومونيه از ايران وجود دارد. لذا هدف از اين مطالعه ارزيابي ميزان مقاومت نسبت به آنتي‌بيوتيك‌هاي فلوروكينولون و همچنين فراواني ژن هاي qnrA ، qnrB و qnrS در ميان ايزوله‌هاي كلبسيلا پنومونيه جدا شده از بيماران بستري در شهر ساري بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به صورت توصيفي مقطعي انجام شد. جدايه‌هاي باكتريايي با روش‌هاي معمول و آزمايش‌هاي بيوشيميايي شناسايي شدند. مقاومت به آنتي‌بيوتيك‌هاي فلوروكينولون با استفاده از روش انتشار ديسك بررسي شد. پس از ارزيابي مقاومت، شناسايي و تكثير ژن‌هاي qnrA،و qnrB و qnrS در جدايه‌ها توسط PCR انجام شد. يافته‌ها: از مجموع 90 ايزوله مورد آزمايش، مقاومت آنتي‌بيوتيك‌هاي خانواده فلوروكينولون از بيش‌ترين مقدار به كم‌ترين شامل ناليديكسيك اسيد (55 درصد)، سيپرو فلوكساسين (36 درصد)، افلوكساسين (31 درصد)، لووفلوكساسين (29 درصد)و نورفلوكساسين (22 درصد) بود. براساس نتايج تكنيك polymerase chain reaction تعداد 47 (52 درصد)، 22 (25 درصد) و 21 (23 درصد) از ايزوله‌ها به ترتيب حامل ژن‌هاي qnrB،.وqnrA و qnrS بودند. استنتاج: نتايج به‌دست آمده نشان مي‌دهند كه ظهور مقاومت به كينولون با واسطه پلاسميد (PMQR) به افزايش و گسترش سريع مقاومت باكتريايي به فلوروكينولون‌ها كمك مي‌كند، از اين رو، نظارت و ارزيابي مداوم الگوي جساسيت كلبسيلا پنومونيه نسبت به اين آنتي بيوتيك ها يك ضرورت محسوب مي گردد.