طراحي الگوي راهبردي امنيت غذايي جمهوري اسلامي ايران با تاكيد بر نقش مكانيزاسيون كشاورزي

چالش هاي پيشروي كشورهاي در حال توسعه از قبيل تغذيه جمعيت رو به رشد، فقر، حفاظت از محيط زيست و مواجهه با تغييرات اقليمي، كه مي تواند گرسنگي و سوء تغذيه را ادامه و رشد اقتصادي را كاهش دهد و منجر به بي ثباتي سياسي و آسيبي برگشت ناپذير به محيط زيست گردد، اين كشورها را ملزم به طراحي راهبردهاي خاص خود در كشاورزي كرده است. اين مقاله با نگاه به شرايط ايران راهبردهاي تحقق امنيت پايدار غذايي را ارائه مي كند، راهبردهاي توسعه محور كه نگاه شان بر مبناي مكانيزاسيون كشاورزي است.براي اين هدف ب يك ماتريس به عنوان چارچوب تحليلي ايجاد شد كه شامل عوامل داخلي و خارجي است از يك طرف وضعيت موجود امنيت غذايي كشور را در نظر ميگيرد و با مدد از مدلهاي سري زماني به منظور برآوردي از آينده، آينده امنيت غذايي كشور را با ادامه شرايط موجود پيش بيني مي كند و در طرف ديگر با استفاده از تحليل رگرسيوني و تحليل همبستگي رابطه ميان نمادهاي مكانيزاسيون و نمودهاي عملكردي را بررسي مي كند و بر اساس نتايج اين مراحل، الگوي راهبردي امنيت غذايي كشور را پيشنهاد مي نمايد.