اثر واسطه اي حساسيت به انتقاد در رابطه بين نظريه ذهن و موفقيت تحصيلي

هدف از اين بررسي تاثير تفاوت هاي فردي در نظريه ذهن بر موفقيت تحصيلي دوران دبستان مي باشد. علاوه بر اين نقش حساسيت به انتقاد در كودكان اين سنين را بر موفقيت نهايي انها مورد بررسي قرار داده است. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر علي-مقايسه اي مي باشد. روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي بوده بدين صورت كه از ميان مدارس ابتدايي تهران 3 مدرسه انتخاب شده و 60 كودك (20 نفر از هر مدرسه) با ميانگين سني 8-10 به طور تصادفي انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده آزمون چشم بارون-كوهن (1991)، و مقياس حساسيت به انتقاد (اتلس، 1994) مي باشند. تمامي اين آزمون ها يك ماه قبل امتحانات پايان ترم از كودكان گرفته شد و معيار موفقيت تحصيلي معدل نهايي آنها در امتحانات پايان سال مي باشد. براي آزمون فرضيه هاي تحقيق، اطلاعات جمع آوري شده به وسيله پرسشنامه ها توسط روش هاي توصيفي و با استفاده از جداول و نمودارهاي مربوطه و روش هاي استنباطي با استفاده از آزمون هاي كولموگروف-اسميرنف و آزمون t مستقل تجزيه و تحليل شد.يافته ها: بين نمرات نظريه ذهن و موفقيت تحصيلي در دانش آموزان رابطه مثبت و معني دار وجود دارد و هم چنين ببين نظريه ذهن و حساسيت به انتقاد نيز ارتباط معني دار وجود دارد.نتيجه گيري: نظريه ذهن روي موفقيت تحصيلي كودكان دبستاني تاثير گذار است، از سويي ديگر حساسيت به انتقاد توسط نظريه ذهن پيش بيني مي شود و بر روي موفقيت تحصيلي نيز موثر است، بنابراين حساسيت به انتقاد در رابطه بين نظريه ذهن و موفقيت تحصيلي نقش ميانجي را دارد. اين پژوهش نقش تفاوت هاي فردي در نظريه ذهن را در موفقيت تحصيلي نشان مي دهد.