كاربست زبان فارسي در خيرالنساء با نظر به منطق روايي رمان

The Way of Applying Persian Language in Kheyronnesa with Regard to Narrative Logic in the Novel

زبان خيرالنساء از طريق وحدت حسي ناشي از انسجام ذاتي فرم واژه ها در ساختار جملات و طرح آن مبتني بر منطق روايي، تجربه اي يكه براي خواننده ي فارسي زبان است. چنين ادراكي به مدد كاربرد واژه ها، به خصوص افعال، مطابق با سرشت تركيبي آن ها و در جهت يگانگي با نظم وترتيب منطقي رخدادها از طريق زبان، عامل اصلي وجود چنين دستاوردي در نثر فارسي شده است. اين روش كاربرد زبان، خود كيفيات ديگري از زبان مانند تصويري بودن و موضع نگاري را به همراه مي آورد. اتخاذ چنين رويكردي از جانب نويسنده، موجب همراهي مخاطب با داستان از طريق به كارگيري قدرت تخيل اوست. به اين طريق خيرالنساء امكان آزادي در فهم و خلق داستان است. اين گونه است كه زبان مي تواند در كنار توجه به زبان گفتار و سنت ادبي پيش از خود، حاصل سبك منحصربه فردي باشد و طرحي نو درافكند؛ مفاهيم را انتقال دهد و مهم تر، برآمده از سبك زندگي روزمره ي افراد جامعه باشد. بر اين اساس مي توان اثبات كرد زبان فارسي در دوره ي معاصر با احياي ويژگي ذاتي فراموش شده اش در حوزه ي تركيبات فعلي، جايگاه آن ها در جمله ها و نيز نقش اين افعال در شكل گيري نظام ترتيب وتوالي منطقي موقعيت ها توسط اهل فن و ذوق، اين قابليت را دارد كه در پيوند با محمل اجتماعي- فرهنگي خود، ادبيات متمايزي بيافريند كه نشان گر هويت اين سرزمين باشد.

narrative logic, lead to a unique experience for persian-speaking readers. Such a perception accompanied by using words according to their compound inherent and directed to logical order and regularity of occurrences and episodes. Writer’s approach in narration of Kheyronnesa lead to reader’s friendship. In this way Kheyronnesa is a possibility of freedom in understanding and creating story. In this article, consequently, it can be prove that if we use Persian language regarding to its compound verbs; it could present unique literature which has an intimate connection with its social-cultural context, Therefore it could be the indication of Iranian identity.