اعجاز و اعجاب قدرت نرم؛ بازنمايي يهوديان در سينماي روسيه

Soft power peculiarities in Russian cinema; Depiction of the Jewish community in Russian films

قدرت نرم يكي از مهم‌ترين مؤلفه‌هاي حكومت‌ها و دولت‌ها براي تغيير اذهان نسبت به خود است. كاركرد مؤلفه‌هاي اين قدرت، زمينه را براي تغيير افكار و اذهان به سمت مطلوب فراهم مي‌كند و تقريباً همۀ دولت‌هاي موفق و برتر، به اين مهم توجه خاص مبذول مي‌دارند. اين توجه پس از جنگ جهاني دوم و توسعه و گسترش صنعت سينما و اقبال عامه به اين رسانه ماهيت و كاركرد مضاعفي پيدا كرده است. سينما، به عنوان يك ابَررسانۀ قدرتمند، توانايي بسيار بالايي در معرفي سرزمين‌ها، قوميت‌ها، ملت‌ها و سياست‌هاي يك كشور پيدا كرده است. اين مهم، مستمراً از مسير كاربست قدرت نرم و به خدمت گرفتن رسانه‌ها با تكيه بر ابزارها و فن‌آوري‌هاي هنرمندانه، قادر است تصويري غيرواقعي ارائه كند كه مطلوب و مقصود كارگردان و جريان حاكم بر توليد رسانه و «آفرينندگان دنياي جديد» مبتني بر قدرت نرم است. سينما در حقيقت يكي از بهترين ابزارهاي قدرت نرم در خدمت بازنمايي واقعيت است. در اين نوشتار، جايگاه يهوديان روسيه با تكيه بر بازنمايي آنان در فيلم‌هاي سينمايي منتخب مورد توجه قرار گرفته و از خلال آن چگونگي توجه و تعامل با اقليت يهودي مورد تجزيه و تحليل واقع شده است. بازنمايي يهوديان در سينماي روسيه مبتني بر كليشه‌هاي رايج خوب و بد در سينماهاي صاحب سبك ديگر است و بار اصلي فيلم در دفاع از حقوق آنان و حمايت از اقليت مظلوم‌نمايانده، تنظيم شده است. يهوديان در سينماي روسيه به عنوان يك اقليت قومي، همواره مظلوم، مهجور و ستمديده به تصوير كشيده مي‌شوند.

Soft power is an instrument for nation-states to alter public opinion and audience mentality. Nearly all powerful nation-states regard it as a tool to create intended changes in target societies. Developments in cinema industry and public interest in new media in the Post-War era generated new functions for the industry in the eyes of governments worldwide. As a powerful hypermedia, cinema enjoys extraordinary opportunities to present geographies, ethnicities, nations and policies in artistic ways. Cinematic depiction of various circumstances of a nation can attract attentions, moderate opinions and create new mentalities, sometimes far from reality, in the audience. Cinema exemplifies an instance of the use of soft power, in which continuous use of technological and artistic applications enables mainstream directors to create unreal images of reality, intended by ‘creators of the new world’. Cinema is indeed a good instrument of soft power for depiction of world realities and Russian cinema is no exception. Focusing on the issue of Russian Jews, this article discusses the way they are presented in Russian films. Thematic depiction of the Jewish community in Russian cinema incorporates support for Jewish rights as a suppressed minority in the Russian society. Including old cliché dualities of the 'right and wrong', post-Cold War films, much like the former Soviet cinema, take for granted the Jewish community as 'oppressed and persecuted'.