اثربخشي تحريك الكتريكي مستقيم فراجمجمه اي (tDCS) بر بهبود تنظيم هيجان و نگرش هاي ناكارآمد افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي تحريك الكتريكي مستقيم فراجمجمه اي (tDCS) بر بهبود تنظيم هيجان و نگرش هاي ناكارآمد افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي انجام شد. روش مطالعه از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه در انتظار درمان بود. جامعه آماري پژوهش كليه افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي بودند كه در پاييز سال 1397 به درمانگاه اعصاب و روان بيمارستان فاطمي شهر اردبيل مراجعه كردند. از بين آن ها 32 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (16 نفر) و در انتظار درمان (16 نفر) جايگزين شدند. اعضاي هر دو گروه به‌صورت انفرادي به مقياس هاي پردازش هيجان (EPS) باكر، توماس، توماس و اونز (2007) و نگرش ناكارآمد (DAS) وايزمن و بك (1978) به‌عنوان پيش آزمون پاسخ دادند. سپس مداخله با استفاده از دستگاه تحريك الكتريكي مستقيم فراجمجمه اي بر روي اعضاي گروه آزمايش به مدت 10 جلسه متوالي طي 20 دقيقه به‌صورت قرارگرفتن آند در ناحيه F3 و كاتد در ناحيه F4 اجرا شد. درحاليكه آزمودني هاي گروه در انتظار درمان چنين مداخله اي را دريافت نكردند. سپس اعضاي هر دو گروه به پرسشنامه هاي فوق به‌عنوان پس آزمون پاسخ دادند. داده هاي به دست آمده با تحليل كوواريانس چند متغيري (MANCOVA) با استفاده از نرم افزار SPSS 24 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. نتايج به دست آمده نشان داد كه بين ميانگين نمرات پس‌آزمون دو گروه در مؤلفه‌هاي مزاحمت، سركوبي، عدم كنترل تكانه، ناموزوني و تجزيه از مقياس پردازش اطلاعات و مؤلفه‌هاي كامل طلبي، نياز به تأييد ديگران، نياز به راضي كردن ديگران و آسيب پذيري ارزشيابي عملكرد از مقياس نگرش هاي ناكارآمد تفاوت معني داري وجود دارد (P 0/05). اين نتايج حاكي از اثربخشي تحريك الكتريكي مستقيم فراجمجمه اي بر بهبود تنظيم هيجان و نگرش هاي ناكارآمد در افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي مي باشد. با توجه به مقاومت بالاي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي نسبت به درمان هاي روانشناختي، نتايج اين مطالعه مي تواند نويدبخش مداخلات جديد نوروسايكولوژيك براي اين اختلال باشد.