اولويت بندي شاخص هاي موثر بر توسعه كار آفريني، از نگاه topsis يك رويكرد تصميم گيري چند شاخصه (مطالعه موردي؛ شهرستان خلخال)

كارآفريني، مفهومي است كه همواره، كنار بشر بوده و به عنوان يك پديده نوين نقش موثري را در توسعه و پيشرفت اقتصادي كشورها داشته است. از اين رو تضمين حيات و بقاء كشورها نيازمند نوآوري، ابداع و خلق محصولات و خدمات جديد مي باشد و يكي از ويژگيهاي مشترك اين دسته الگوها، توجه به عوامل محيطي اثرگذار بركارآفرين و جريان كارآفريني است. در اغلب كشورهاي جهان اقدامات و راهكارهاي مختلفي را براي توسعه كارآفريني شناسايي و اجرا كرده اند از اين رو عوامل متعددي در ايجاد و توسعه كارآ فريني نقش دارند. پژوهش حاضر رتبه بندي و اولويت بندي شاخص هاي موثر بر توسعه كار آفريني در شهرستان خلخال را مورد بررسي قرار داده است. اين تحقيق، تحليلي توصيفي پيمايشي است به اين طريق كه ابتدا با مطالعه ادبيات موضوع و نظرات كارشناسان شاخص ها شناسايي شده اند، سپس با طراحي پرسشنامه كه پايايي آن از طريق ضريب آلفاي كرونباخ (0.89) تأييد شده، از ديدكارآفرينان و صاحبنظران پرسشنامه  توزيع شد و شاخص ها مشخص گرديد. با استفاده از تكنيك‌هاي تصميم‌گيري چند ‌معياره(تاپسيس) شاخص هاي توسعه كارآفريني رتبه بندي شدند. نتايج مطالعات نشان داد، در شاخص فردي، زير شاخص تجربه كاري، در شاخص اقتصادي زير شاخص نيروني انساني، در شاخص ساختار و پويايي صنعت و توليد زير شاخص فرصت ها و در شاخص سرمايه اجتماعي زير شاخص تصميم گيري، رتبه هاي نخست را كسب كردند. عوامل و زير شاخص هاي همچون دارايي و پول، محيط اقتصادي كلان و تورم، ساختار و بازار صنايع و يكپارچگي يا سلسله مراتب اجتماعي از اهميت كمتري بر خوردار بوده و در رتبه هاي آخر قرار گرفتند.