تحليل درهم تنيده حقوق كار زنان قاليباف( مطالعه موردي بيمه زنان قاليباف تبريز)

زنان بخش اعظمي از جمعيت قاليبافان در ايران را تشكيل مي‌دهندكه غالبا در خانه و بدون كارفرما مشغول قاليبافي بوده و از بيمه اجتماعي اجباري محروم هستند. قانون بيمه قاليبافي مصوب 1388 فرصت برخورداري از بيمه اجتماعي را به آنها داد اما در اين مقاله، يك گروه از زنان قاليباف حاشيه‌نشين تبريز مورد مطالعه قرار مي‌گيردكه عليرغم اشتغال تمام وقت، نتوانستند از حمايت قانونگذار برخوردارشوند. چرايي و چگونگي عدم دسترسي اين زنان به بيمه قاليبافي، پرسش اصلي مقاله است. براي جمع‌آوري داده، از روش كيفي و تكنيك مصاحبه‌هاي عميق نيمه‌‌ساختاريافته استفاده شده‌است. تحليل داده‌ها با روش تحليل مضمون در چارچوب نظري درهم‌تنيدگي نشان مي‌دهد كه روابط و موقعيت نابرابر بين فردي و درون‌گروهي، موانع ساختاري، توجيه‌هاي فرهنگي و عقيدتي و حوزه تنظيم‌گري انظباطي و اداري در ارتباط با يكديگر منجر به محروميت اين زنان از حقوق كار شده است. شناسايي حقوقي همه قاليبافان به عنوان يك گروه مشابه و واحد بدون در نظر گرفتن تفاوت‌ هاي‌آنها منجر به دسترسي نابرابر به اين قانون شده است. اين گروه از زنان قاليباف نه‌تنها به خاطر جنسيت خود، بلكه در وضعيت درهم تنيده با محل زندگي، طبقه اقتصادي و اجتماعي و سن در يك موقعيت درحاشيه قرارگرفته‌اند. نظام حقوق كار با تعريف مضيق از كارگر، زنان قاليباف خانگي را به عنوان كارگر به رسميت نشناخته و سازوكار مناسب براي تضمين دسترسي آنها به حقوق كار ازجمله تامين اجتماعي پيش‌بيني نكرده‌است. نهايتا، باتوجه به موقعيت درهم‌تنيده قاليبافان، نظام جايگزين بيمه قاليبافي پيشنهاد مي‌شود كه چندلايه و چندبعدي، منعطف و داراي سطح‌بندي باشد.